Lettergeschenk voor de lieve jeugd, in poëzij en proza

[p. 16]

De houthakkers.

Hout, zoo noodig in de keuken,

Als in kouden wintertijd,

En bij menig nuttig handwerk,

Eischt een zware bezigheid:

De een toch kapt het van de boomen,

De ander bindt het hout bijeen,

En een derde draagt de bossen

Naar des huismans woning heên.

Men noemt eenen Houthakker den man, welke boomen in een bosch afkapt, de takkebossen met teenen zamen bindt, blokken klooft en balken in het vierkant hakt.

De Houthakker moet vele ongemakken uitstaan; voor het opkomen van de zon, is hij reeds op de werkplaats, zelfs gedurende den winter,

[p. 17]

wanneer de sneeuw en ijs het hout bedekken.

Zijn leven is hard en moeijelijk, hij verdient weinig, en dit weinigje moet toereikend zijn, om zijn huisgezin, hetwelk somtijds talrijk is, het noodige te verschaffen.

Dat zij allen den goeden God danken, die Hij in eene voordeeliger werkkring geplaatst heeft en zich tevens niet verhoovaardigen, of met verachting op geringere standen nederzien, maar bedenken, dat zij hunne broederen zooveel mogelijk verpligt zijn mede te deelen, van hetgeene hun, als het ware, tot overvloed gegeven is.