Lettergeschenk voor de lieve jeugd, in poëzij en proza

[p. 18]

De schaapherders.

Zie de Herder drijft de schaapjes,

In een wel voorziene weid',

Op dat zij ons nutte vachten

Schenken in den zomertijd.

Soms ook rust wel eens de Herder,

Op een overschaaûwden grond;

Doch dan laat hij 't hoeden over

Aan zijn trouwen Herderschond.

De Heilige Schrift en de oude geschiedenissen stellen de eerste menschen voor als Herders, welke groote kudden in de beste weilanden dreven, en zich met derzelver vleesch en melk voedden. De eerste zorg van den mensch moet derhalve zonder twijfel geweest zijn, zich de voordeelen toe te eigenen, welke de die-

[p. t.o. 18]

[p. 19]

ren hem aanboden. Het zachtaardig en vreesachtig schaap, was ligtelijk tot slavernij te brengen: het gaf zijne melk en zijne vacht, het voedde en kleedde den mensch, gaf zelfs zijn leven prijs, zijn vleesch werdt smakelijk bevonden en zijn huid bleef niet onnut.

Een Schaapherder dient sterk van ligchaam, wakker en getrouw te zijn. Dagelijks moet hij, zoo wel des morgens, als des avonds, zijne schapen tellen, om te zien of er ook een vermist wordt; en zoo hij een zieke onder de hoop vindt, moet hij die van de gezonden afzonderen. Hij moet de stal zindelijk en schoon houden, van tijd tot tijd beroken, van allerlei ongedierte en vooral van spinnekoppen zuiveren, gedurig van goede

[p. 20]

ligging verzorgen, en vooral zorg dragen voor de schapen die jongen moeten, en op dat tijdstip hen behoorlijk helpen. Hij moet van goede afgerigte honden voorzien zijn, omdat een man met een' goeden hond wel twee- tot driehonderd schapen oppassen kan. Ook moet hij de beste weiden van den omstreek kennen, en weten, op welke daarvan hij zijne schapen weiden mag.

Men noemt eenen Herder den man, welke schapen hoedt, Veehoeder dengenen, welke de runderen bewaakt, en Geitenhoeder dengenen, welke geiten geleidt.