Abbingawâld

[p. 54]

22

Siktaris Jelles hat in swak moed, as er nei de boargemaster set. Hy hat der hast de hiele nacht oer prakkesearre, hoe't hy der mei oankomme moat en noch wit er net earlik, wat er sizze sil. De gemeente moat ek noch sinten fan notaris hawwe, mar net safolle. Siktaris hat de moarns daliks Steggerda al even by him roppen, mar it foel ôf; it giet om sa'n fiifentweintich gûne. Lykwols, it jild hie al in healjier betelle wêze kinnen, en tsien ryksdaalders binne op 't lêst dochs tsien ryksdaalders.

Oer dy boech moat it mar smiten wurde, tinkt siktaris Jelles; it rint al tsjin tolven, langer wachtsje kin er dochs ek net.

‘It jier rint op 'en ein,’ seit er tsjin boargemaster Suringa, ‘Steggerda en ik hawwe al ris in bytsje oer de rekken gear west.’

Dêr is neat fan wier, mar op dit gebiet kin men boargemaster alles wiismeitsje.

‘Soa, en hoe like it?’

‘No, ik tink, krekt sa'n bytsje mei de hakken oer de sleat.’

‘As de belesting mar net heger hoecht.’ Boargemaster Suringa hat it net op belesting stean. Hy stint en beart elk jier weroan oer de slompen jild, dy't er oan de fiskus kwyt moat.

‘Der stiet ek noch al ris in post iepen,’ seit siktaris, wylst er nei syn skjinne wite neuen sjocht, ‘fansels, dat hat men alle jierren, mar it hoecht net altiten.’

‘Minne betellers moatte mar ris moanne wurde,’ ornearret boargemaster.

Sjesa, no kriget siktaris syn kâns.

[p. 55]

‘Dat sizze jo no wol, mar nim bygelyks ris dy fiifentweintich gûne, dy't wy oan notaris te goede hawwe, fan dy bougrûn, dy't massaal ferhierd is, jo witte wol.’

Boargemaster Suringa wit der fansels neat fan, mar dat seit er net. Hy seit alhielendal neat.

‘Hoe moatte wy dêr no mei oan?’ freget siktaris. ‘It jild is fêst al mear as in healjier lyn betelle.’

Dan flokt boargemaster Suringa.

‘Ferdomme, by notaris-en-dy moasten se ek wizer wêze. Sa komme de praatsjes yn 'e wrâld.’

Trochsette, tinkt siktaris, no trochsette!

‘It is in frjemd spul dêre; ik haw ek al wer in warskôging hân fan immen, dy't it dochs ek wol witte koe; dy man sei planút: it doocht net mei notaris. It is safier hinne, dat ik in ûndersiik wol fan belang achtsje soe. Blykt alles ynoarder te wêzen, ei no, dan is men teminsten fan dy praatsjes ôf.’

Boargemaster Suringa skodhollet.

‘Mar jo begripe dochs wol, dat kin net. Net it resultaat fan in ûndersiik, mar it ûndersiik sels, dat docht it him by de minsken.’

Dan komt Lammers der yn.

‘Boargemaster, hjir is de kandidaat-notaris mei in wichtich boadskip.’

‘Hè, wat sizze jo, in wichtich boadskip? Lit him daliks mar yn 'e keamer.’

Siktaris Jelles giet oerein, mar boargemaster grânzget: ‘Hjir bliuwe, jo moatte der by wêze.’ It leit him sa by, dat er wat nuvers hearre sil en hy sjocht der tsjinoan, allinne de ferantwurdlikheid te dragen.