De walvis en de schipper
Bevestig het anker van je hoop alleen aan onvergankelijke zaken
Een grote walvis stak eens boven het water van de zee uit, alsof hij een eiland was. Toen hij daar zo dreef, alsof hij droog land was, kwam er toevallig een schipper langs die aan land wilde gaan en die op deze ogenschijnlijke haven af kwam. Hij klom uit zijn schip, sloeg vuur met een steen en begon zijn koude en vermoeide lichaam te verwarmen. Zodra de vis de grote hitte voelde, bewoog hij zich. De schipper dacht dat het een aardbeving was; doodsbenauwd liet hij al zijn spullen liggen en rende naar zijn houten schip.
Toen hij begreep hoe het zat, zei hij tegen de walvis: ‘Waarom doe je alsof je ruimte hebt en vaste grond biedt, en heb je je voorgedaan als een haven? Als een stuk drijfhout, door jou ver plaatst, me niet te hulp was gekomen, dan zou ik dankzij jou snel verdronken zijn, alsof ik schipbreuk had geleden.’ De vis antwoordde: ‘Waarom ben je naar beneden geklommen om op een wankel ding uit te rusten?’ De schipper antwoordde: ‘Omdat je geen dier leek te zijn natuurlijk, maar een eiland.’ De vis zei: ‘Niet alles wat er lijkt te zijn, is er ook echt. Velen baseren zich op schijn en niet op waarheid. Een sofist, die iets lijkt te weten maar eigenlijk niets weet, lijkt een filosoof, en een hypocriet lijkt een heilige. Daarom, mijn beste, jij die met de hachelijke stromen van de zee meebeweegt, door broos hout omvat, waar je je in nood aan toevertrouwt, let heel goed op wie je vertrouwt. Want stel dat je je helemaal aan dwalingen overgeeft en de dood je net op dat moment inhaalt, dan kun je je fouten niet meer rechtzetten. Zoek daarom altijd een ruime en duurzame haven. Kies in plaats van het goede het betere, en in plaats van het betere het allerbeste, zodat je vrij en zorgeloos kunt rusten. Zoekt een wijze timmerman of huizenbouwer niet een stevig
Auteursrechtelijk beschermd