Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
De spin Sebastiaan (1966)

Informatie terzijde

Titelpagina van De spin Sebastiaan
Afbeelding van De spin SebastiaanToon afbeelding van titelpagina van De spin Sebastiaan

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (5.00 MB)

Scans (9.76 MB)

ebook (7.98 MB)

XML (0.20 MB)

tekstbestand






Illustrator

Wim Bijmoer



Genre

proza
poëzie
jeugdliteratuur

Subgenre

verhalen
gedichten / dichtbundel


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

De spin Sebastiaan

(1966)–Annie M.G. Schmidt–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende
[pagina 64]
[p. 64]

De beeldschone Marlita

Op een groot kasteel in het Woef-gebergte woonde een schatrijke markies met zijn markiezin en een beeldschone dochter Marlita. Ze hadden het heerlijk, want ze aten iedere morgen oesters aan het ontbijt, ze zaten aan een tafel met leeuwepoten, gedekt met prachtig linnen en gouden vorken en lepels.

Maar op zekere dag kwam er een sprinkhanenplaag. De sprinkhanen aten de hele oogst op van de omliggende landerijen en bovendien verloor de markies op diezelfde dag al zijn geld.

Dat was me wat! Daar zaten ze nu en de markies moest zijn kasteel verkopen en al het linnen en al die gouden vorken en lepels. Het was helemaal uit met hun rijkdom en ze moesten met hun drieën op een heel armelijke zolderetage gaan wonen. De beeldschone Marlita moest het brood gaan verdienen voor hun allemaal en ze werd dienster in een cafetaria.

In plaats van dure zijden en fluwelen japonnen met kant en juwelen had ze nu een simpel zwart jurkje aan met een schortje en een wit mutsje. En toch was ze nog altijd beeldschoon.

Dag in, dag uit, draafde Marlita daar in de cafetaria met grote bladen vol runderlapjes en coca-cola. De hele dag moest ze vragen: Een mokkapunt dame, of liever een amandelgebak? Ze veegde de erwtensoepvlekken van de tafeltjes met een servet.

Het is niet gemakkelijk om hele dagen te bedienen in een cafetaria, maar, dat moet gezegd worden: die Marlita, die vroeger toch een schatrijk meisje was ge-

[pagina 65]
[p. 65]

weest, bleef ook onder deze omstandigheden altijd vriendelijk en voorkomend. Ze snauwde nooit tegen de mensen al waren ze nog zo lastig, ze was nooit kattig maar altijd beleefd en aardig en ze had zulke allerliefste manieren, dat iedereen graag tegenover haar aan de toonbank zat te eten.

Nu kwam er sinds weken altijd een oud dame aan de toonbank zitten. Ze had een wonderlijk verfrommeld hoedje op, ze had een versleten mantel aan en zag er helemaal niet opvallend uit. Die dame bestelde iedere dag weer erwtensoep en iedere dag zette Marlita de erwtensoep voor haar neer met een gracieus gebaar en een vriendelijk: Alstublieft mevrouw. En later vergat ze nooit te zeggen: Heeft het u goed gesmaakt?

Nu moet je weten, dat die oude dame met het ver-

illustratie

[pagina 66]
[p. 66]

frommelde hoedje een fee was, een echte fee uit een toversprookje. Ze had zich vermomd als een armelijk uitziende oude dame, en ze kwam in die cafetaria erwtensoep eten, alleen maar om eens te zien, hoe die schatrijke Marlita zich als arm meisje gedragen zou. En toen ze dat drie weken had volgehouden en nog steeds nooit een onvriendelijk woord had gehoord, zei ze op zekere dag tot Marlita: Hier mijn kind, ik geef je dit geschenk, maak het niet eerder dan vanavond in je kamertje open.

En ze gaf Marlita een doodgewone okkernoot.

Marlita pakte het cadeautje heel verbaasd aan. Een okkernoot! Wat een vreemd geschenk. Maar ze bedankt de dame vriendelijk en toen ze 's avonds thuis kwam en alleen in haar kamertje was, kraakte ze de okkernoot tussen de deur. En wat kwam eruit, denk je? Iets wat nog nooit uit een okkernoot was gekomen: een vlinder. Een kleine gele vlinder, die fladderde en langzaam het raam uitvloog. Daar moet ik achteraan, dacht Marlita. Ze stapte het raam uit, op het platje en rende het vlindertje na, dat fladderde van het ene plat naar het andere, tussen schoorstenen en regenpijpen. Totdat het beestje eindelijk ging zitten en Marlita het hijgend wilde pakken.

Maar wat was dat. Wat lag daar vlak bij de regenpijp. Iets glinsterends, iets schitterends, een halssnoer! Het was een prachtig snoer van diamanten en saffieren en robijnen! Er was een briefje aan vastgemaakt, waarop stond: Voor de beeldschone Marlita van haar beschermfee.

Och, wat een vreugde.

Marlita bracht het snoer bij haar vader, de markies. Het werd verkocht, en ze kregen er zoveel geld voor, dat ze het grote kasteel in het Woef-gebergte weer opnieuw konden kopen.

[pagina 67]
[p. 67]

Met z'n drieën gingen ze weer gezellig wonen, maar omdat het huis zo vreselijk groot was, lieten ze nog veertien gezinnen bij hen in het kasteel wonen. En dat was erg nobel, want je weet hoe groot de woningnood is.

Marlita trouwde met een graaf en kreeg beeldschone kinderen. En aan die kinderen vertelde zij het verhaal, hoe zij als dienster in een cafetaria gewerkt had en erwtensoepvlekken met haar servet had opgeveegd.



illustratie


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken