Emblemata
(1618)–F. van Schoonhoven–
Auteursrechtvrij
[pagina 233]
| |
Quid te, dulce Decus meum, coëgit
Tam diu sollicitâ morari in urbe?
Non auri sitis, ambitusve, mentes
Cogens quidlibet & pati, & patrare,
Sed mens sedula, gnava promovendi
Tuos discipulos ad altiora;
Visne, dum Canis aestuans calore
Solvit corpora, dissecatque campos;
Linquamus strepitus surentis urbis,
Secessus tacitos petamus horti,
Musis dulcibus optimi sodales?
Hîc pronus tremulâ cubans in umbrâ,
Si quos fortè tibi tuae camaenae
Plectro versiculos Horatiano
Dictarint; mihi praeleges, vicissim,
Si quos Lux mea, promovens calores,
Rudes versiculos sonare coget
Agresti calamô; tibi legentur.
Iam mihi videor perambulare
Dulces areolas, per & vireta,
Nunc rursus videor loquace ripâ,
Mulsus lenibus arborum susurris,
Grata carpere somnulum sub umbrâ.
O serenior hortuli voluptas,
Tu nostri requies laboris esto.
Foelices ter, & amplius putandi;
Quos summus pater, arbiterque rerum
A turbis voluit tumultuosis
Remotos; sibi videre, atque obire.
|
|