Here zegen deze spijze

[p. 49]

Praten

[p. 51]

Communicatie

DAT WAT VANZELF SPREEKT hoeft men niet mee te delen
(Rimalayan)

Het spreekt vanzelf dat communicatie bestaat uit afspraken waarvan de bedoeling wordt verzwegen.

Iedereen weet dat sneeuw geel en gras blauw is en dat een paard een langgerekt wezen is dat op de bodem van zeeën kruipt.

De basis van communicatie was aanvankelijk spraak (tekens en woorden). Daarna volgde af-spraak (gemeenschappelijk overeengekomen tekens en woorden). Bij voorbeeld:

Zwitsers en Nederlanders leven op grote hoogte onder de zeespiegel. Van koffie hebben veel Duitsers geen kaas gegeten.

De meeste mensen gebruiken woorden om hun lachen, huilen, schreeuwen of vechten te onderdrukken. Wie daar een vak van maakt kan beroemd worden.

Van universeel belang is dat alle communicatiemedia zuiver zijn. Reeds vanaf de zondeval gebruikt men leugens, god weet waarom. Sommigen gebruiken woorden die andere niet willen begrijpen.

Zo stond ik een café waar een man van een jaar of zeventig binnenliep en de aanwezigen toeriep: ‘Morgen is alles voorbij!’ Iedereen glimlachte.

De oude man was vergezeld van een jongere vriend die mij vertelde dat morgen de vrouw van de zeventigjarige begraven zou worden. De oude man deelde biertjes uit en lachte.

De mensen wisten niet of ze triest of vrolijk moesten kijken. Na een uur werd de oude man ladderzat in een taxi gezet.

[p. 52]

Toen pas begonnen de cafébezoekers te lachen.

Wie oog had voor tragiek lachte mee. Morgen is alles voorbij (sprak het graf).

Er is voorlichting nodig.

Er is op hoog en laag niveau contact nodig.

Mensen zijn verschrikkelijk eenzaam vergeleken bij een regenwurm die op z'n eentje een tuin doorkruipt.

Door het lawaai van de communicatiemedia zijn de zintuigen afgestompt. Al duizenden jaren leven we op de zon en eten we gebakken moleculen. Nog steeds hebben veel mensen het gevoel er niet bij te horen. Daarom raden we deze achterblijvers aan: ga communiceren! Wie weet heeft uw buurman behoefte aan een gesprek. Ga met hem praten. Zeg tegen hem dat niemand erbij hoort en iedereen maar doet alsof. Hij zal u misschien verslagen aankijken, maar zet uw communicatie voort. Zeg tegen hem dat we in een critieke tijd leven. Dat voor iedereen geldt: erop of eronder. Dat alleen communicatie het mensdom kan redden. Praat hem plat. Maak hem duidelijk dat hij schuldig is als hij niet meeleeft. Dat allen moeten doen alsof dit leven noodzakelijk is. Til hem desnoods uit zijn gemakzuchtige stoel en draagt hem door stad of dorp. Als hij lang genoeg is toegesproken zal hij geen woord meer kunnen uitbrengen. We krijgen ze wel, die achterblijvers.

Iedereen moet immers weten dat Vietnam, gevulde chocolade en god goed in de markt liggen; dat woningnood iets onbeduidends is tegenover de heftige geschillen omtrent de toekomst der Oecumeniërs. Wij nemen geen dagblad voor de mond. Wij communiceren met een geweten, of dat nu goed of slecht is. Daar is geen wijsvingerkruid tegen opgewassen. Miljoenen toekomstige eicellen staan achter ons.

De meeste mensen hebben de meeste mensen vergeten.