Here zegen deze spijze

[p. 76]

Advertentie voor vuil

Waar men ook schoonmaakt, overal laat men een spoor van vuil achter.

Vuil behoort tot de stofwisseling.

Vuil is uw huiskamer (kw)aad.

Wat zouden we moeten beginnen als er geen vuil meer was? We zouden ons gaan vervelen. We zouden onszelf niet meer krabben en wassen. We zouden niet weten wat zonde is. Kortom: we zouden leven in de hel: Altijd schoon, alles schoon. Niets meer om op te ruimen of te schrobben. Niets meer om op te schelden.

Daarom:

Wie tegen het vuil is, is tegen het leven.

Wie vuil bemint wordt in de wereld begrepen.

Toen Marie de kopjes had gewassen, ging ze de plinten stoffen. Na de plinten volgden de hoeken, de gaten, de spleten. Toen ze hiermee klaar was, waste ze zich onder de oksels en tussen de benen. Zij poetste haar tanden, wreef haar ogen uit en hoestte een groene fluim. Daarna ging ze bij de kachel zitten en probeerde te lezen. Maar Marie voelde zich nog vuil. Dus kleedde zij zich helemaal uit en waste haar borsten, billen en benen. Alle zeven gaten van haar lichaam kregen een extra beurt. Zij trok schone onderkleren aan, waarover een jurk die pas gestoomd was en ging bij de kachel zitten om te lezen. Nog steeds voelde Marie zich vuil. Om wat te doen te hebben schrobde zij de aanrecht schoon en boende de w.c.-pot wit. Daarna volgden de keukenvloer, de muren en de pui. En toen het donker geworden was voelde Marie zich vuil. Ze ging bij de kachel

[p. 77]

zitten en rilde: Verlos mij. Verlos mij van het vuil. Op dat moment werd er gebeld en stapte haar minnaar binnen, die kolensjouwer was. Hij plantte zijn zwarte gezicht in haar hals en kuste haar hartstochtelijk. Hij wierp haar op de divan en kleedde haar uit. Marie werd door de vuile kolenman genomen en toen zij trillend tot bezinning kwam glinsterde op haar huid het kolengruis. Nog steeds voelde Marie zich vuil en ook de kolensjouwer was even gelukkig.

Wie zonder vuil is leeft in het vacuüm van een steriele hemel. Hij stoot als anti-materie het stof van zich af. Hij is de vernietiger van vruchtbaarheid, de schoonscheiter van dode ideeën. Hij leeft in de glans van een elektrostatisch narcisme.

En eigenlijk is hij nog minder dan een bronstige cel.

Leef dus met vuil en in vuil.

Pas dan kunnen mensen werkelijk communiceren. Want in het vuil herkent men zijn naaste, die gij zult liefhebben als uw eigen vuil.

En het reine?

Och, het reine komt vanzelf!