Nis en nimbus

[p. 62]

Processie naar Wittem.

voor St. Gerardus Majella.

Als kroenekranen en als kraaien
Trekken wij onverstoord
Waarheen muziek en vanen waaien:
Naar uw genadeoord;

Wij trekken voort door klei en regen,
Want wij zijn slijk en stof,
Het kart wijd-open naar uw zegen.
De mond vol van uw lof;

Wij gaan met pijn aan onze voeten
En met een lastig pak,
- Wij moeten onze zonden boeten, -
Een boterham op zak;

Wij willen ginder, U ter eere,
Geduldig in een lange rei,
Gaan biechten en communiceeren;
Dat valt thuis zoo niet bij!

Daar gaan wij in den vloed verloren
Als klanken in een lied,
Gij zult elk droei hart zuchten hooren
En ieder klagend riet.

De relikwie gaat langs ons henen,
Wij dringen en wij staan
Elkaar vrijmoedig op de teenen:
Geen wil bij U vandaan.

En als wij straks elkaar hervinden
In 't bruin-berookt estaminet
Waar voor twee stuivers vrouw Verlinden
Ons een bak koffie zet, -

[p. 63]

 

Zal tusschen koffie en likeuren,

 

Onder het laag plafond,

 

Uw naam als zoete wierook geuren

 

En gaan van mond tot mond.

 

 

 

De een voelt genezing van lijfskwalen

 

En d'ander van zijn smart

 

En die geen gunst weet te verhalen

 

Bewaart ze in zijn hart.....

 

 

 

Weer volgen wij muziek en vanen

 

En trekken zingend voort,

 

Als kraaien en als kroenekranen,

 

Door Limburgs dierbaar oord.