vrient niet, want soe wie hem zelven coninc maect, die wederspreect den keyser.
Doe Pylatus dese reden ghehoert hadde, bracht hi Ihesum buten ende sat te richte in die vierscaer in een stede, die Lithostrates hiete, mer in Ebreusche Gabbata. Het was des daghes voer Paeschen als ter zeester uren, ende hi seyde den Joden: Siet uwen coninc! Ende si riepen: Doet hem heen, doet hem heen! Cruustene! Pylatus seyde hem: Sal ic uwen coninc crucen? Die bisscoppen antworden: Wien hebben ghenen coninc dan den keyser! Doe gaf hien hem over, dat men hem crucen soude.
Si namen Ihesum ende leydene uut, ende hi droech sijn cruus ende hi ghinc uut in een stede, die die stede van Calvarien hiete, in Ebreuschen Golgata. Daer cruusten si hem ende mit hem twe ander aen beyden siden ende Ihesum midden. Pylatus screef den tytel ende settene upt cruus, ende dit was tghescrijft: Ihesus Nazarenus, der Joden coninc. Voel der Joden lasen doe desen tytel, want die stede, daer Ihesus ghecruust was, was bider stat, ende het was ghescreven in Ebreusche, in Grijxe ende in Latijn. Daer um seyden die bisscoppen der Joden: En wil niet scriven: Der Joden coninc, mer dat hi seyde: Ic bin der Joden coninc. Pylatus antworde: Dat ic ghescreven heb, dat heb ic ghescreven.
Doe die ridders Ihesum ghecruust hadden, namen si sijn cleder ende maecten vier dele, eelken ridder een deel ende den roc. Het was een onghenayet roc van boven ghebreyet mit allen. Daer um seyden si onderlinghe: En laeten ons niet sniden, mer laet ons lot werpen op hem, wies hi si, op dat die scrifture vervullet worde, die seyde: Mijn cleder hebben si hem ghedeelt ende op mijn cleet hebben si lot gheworpen.
Ende die ridders deden dit. Biden cruce Ihesu stonden sijn moeder ende Maria Cleophe, sijnre moeder suster, ende Maria Magdalene. Doe Ihesus die moeder sach ende den jongher staende, dien hi mijnde, seyde hi sijnre moeder: Wijf, sich dijn kijnt. Daer nae seyde hi den jongher: Sich dijn moeder. Ende van diere uren nam se die jongher in sijn hoede.
Daer nae, want Ihesus alle dinc wiste, dat si thant vervult sijn, op dat die scrifture volbracht worde, seyde hi: Mi dorst. Een vat vol edics was daer gheset. Si umsetteden een spongie vol edics aen een riet ende brochtent tot sinen monde. Doe Ihesus den edic ontfanghen hadde, seyde hi: Het is volbracht! Ende mit gheneygheden hoefde gaf hi den gheeste.
Die Joden, want het biden Paeschen was, op dat die lichame aenden cruce niet en bleven des sabbets, want dat was een groet dach des sabbets, baden si Pylatum, dat men hoer been brake ende mense af dede. Doe quamen die ridders ende braken des eens bene ende des anders, die mit hem ghecruust was. Doe si tot Ihesum quamen ende si hem aldoet saghen, en braken si sijn been niet, mer een vanden ridderen dede hem op zijn side mit eenre glavien ende daer ghinc doe uut bloet ende water. Ende diet sach, gaft ghetughe ende sijn ghetuuch is waer ende hi weet, dat hijt waer seyt, op dat ghi oec ghelovet, dat dese dinghe sijn ghesciet, dat die scrijfture vervult worde: Een been en soldi niet breken van hem. Ende noch een ander scrifture seghet: Si saghen in wien si doersteken hebben.
Joseph van Armatien bat Pylatum daer nae, want hi Ihesus heymelike jongher was um die vrese vanden Joden, dat hi dat licham Ihesu af mochte doen, ende Pylatus ghehengdet. Doe quam hi ende dede af dat licham Ihesu. Nicodemus quam oec, die irst des nachs tot Ihesum ghecomen was, ende bracht een menghinghe van mirren ende van aloes als bi hondert ponden. Doe namen si Ihesus licham ende bondent in linen doeken mit dier zalven, alst der Joden ghewoent is te graven. In dier stede, daer hi ghecruset was, was een hof ende inden hove een nye graf, daer noch niement in gheleghet en was um der Joden Paeschen,
Auteursrechtelijk beschermd