ghesont. Daer om isser in der stat grote vroude ghemaect.
Ende een man, die Simon hiete, die te voren inder stat een kokelaer was, verleydede dat volc van Samarien ende seyde hem wat groets te wesen. Dien hoerden sy alle, vanden minnesten tot den meesten, ende seyden: Dese is die moghentheyt Gods, die groet gheheyten is. Si namens waer, daer om hadde hi se veel tijts mit sinen bedriegheliken consten verleydet. Mer doe si Philippo gheloveden, die hem van den rike Gods boetscapte, ende manne ende wive in dien name Cristi ghedoept worden, doe ghelovede Simon oec selve. Ende doe hy ghedoept was, volgede hy Philippum, ende doe hy oec sach teykene ende groete moghentheyt [ghescien], verwonderde hy hem ende vreesde.
Doe die apostelen hoerden, die te Iherusalem waren, dat Samaria dat woert Godes ontfanghen hadden, sendeden sy tot hen luden Petrum ende Johannem. Doe si quamen, beden si voer hem, dat si den Hilghen Gheest ontfanghen moesten. [Want hi en was noch in gheen van hem ghecomen, mer si waren alleen ghedoopt inden name des Heren Jhesu. Doe leiden die apostelen haer hande op hem luden ende si ontfenghen den Heilighen Gheest.] Mer doe Simon sach, dat die Hilghe Gheest overmids der aensettinghe der apostelen hande gh[e]gheven waert, brochte hy hem luden ghelt ende seyde: Ghevet my oec dese macht, dat soe wien ic die hant aen legghe, dat hy den Hilghen Gheest ontfanghe. Ende Petrus seyde tot hem: Dijn ghelt sy mit dy in verdomenissen, wantstu die gave Gods waenste mit ghelde te besitten. Di en is gheen deel noch lot in deser leringhe, want dijn herte en is niet recht voer Goede. Doe penitencie van dijnre boesheyt ende bidt Goede om dese ghedachte dijns herten di lichte vergeven mochten werden, want in gallen der bitterheyt ende in verbindinghe der boesheyt sie ic di wesen. Doe antworde Simon ende seyde: Biddet den Here voer my, op dat gheen deser dinghe op my en come, die ghy gheseyt hebt.
Ende die apostelen ghetugheden ende spraken dat woert Gods ende keerden weder te Iherusalem, ende in veel landen der Samaritaen predicten si.
Die enghel des Heren sprac tot Philippen ende seyde: Stant op ende ghanc yeghens dat Suden totten weghe, die neder gaet te Iherusalem in Gasam. Dese is woest. Ende hy stont op ende ghinch en wech. Ende sich, een man Candacis der coninginnen van Ethiopien moghende knecht, die over alle haer scatten was, quam om te beden in Iherusalem ende hy kierde weder, sittende op sinen waghen ende las den propheet Ysayam. Doe seyde die gheest tot Philippum: Ganc to ende voghe dy tot desen waghen. Doe liep daer Philippus toe ende hoerde lesen Ysayam den propheet ende seyde: Weenstu niet dattuyt verstaeste dattu leeste? Hy seyde: Ende hoe mach ict verstaen, oft mi nieman en wiset? Doe bad hi Philippum, dat hy mit hem op den waghen sate. Die stede der scrifturen, daer hy las, was dit:
Hi is recht als een scaep ter dodinghe gheleydet, ende als een lam voer den genen diet sceert, sonder stemme, alsoe en heeft hy sinen mont niet op ghelaken. In oetmoetdicheden is sijn ordel wech ghedraghen. Wie sal sijn ghebuerte vyt spreken? [want sijn leven sel vander eerden ghenomen werden.]
Doe antworde die knecht Philippo [ende seyde]: Ic bidde di, van welken propheet seyt hy dat, van hem selven of van enighen anderen? Doe dede Philippus sinen mont op ende
Auteursrechtelijk beschermd