Nieuwe testament (Noordnederlandse vertaling)

I

Dit is die openbaringhe Ihesu Cristi, die hem God ghegeven heeft openbaer te maken sinen knechten die dinghe die cortelike ghescien moten, ende hi heeftet myt enen teyken bewiset ende Johannes, sinen knechte, by enen enghel ghesendet, die den woerde Godes tghetughe gaf ende tghetughe Jesu Cristi in allen dinghen die hi ghesien heeft.

Salich is hi, die deser prophecien woerde leset ende die se hoert ende die dinghen hoeldet, die daer in ghescreven sijn, want die tijt isser na by.

Johannes ontbiedet den seven kerken die in Asien sijn: ju si ghenade ende vrede van den ghenen die is ende die was ende die toe comende is, ende vanden seven gheesten die in theghenwordicheyt sijns troens sijn, ende van Ihesu Cristo, die de ghetrouwe ghetughe is, die ijrste gheboren der doder ende een prince der coninghen der eerden, die ons gheminnet hevet

[fol. 162v]

ende ons van onsen sonden in sinen blode ghewasschen hevet, ende hi hevet ons Gode ende sinen vader ghemaket een rijc toe wesen ende priesters, hem si glorie ende ghewoelt in ewen te ewen. Amen.

Siet, hi coemt mitten wolken ende alle oghen sullen sien, ende die ghene diene smadelic ghepijnt hebben, ende alle gheslachten der eerden sullen op hem [hem] selven bewenen ende oec waerlic.

Ic bin alpha ende o, dat begin ende dat eynde, spreect die Here, die is ende die was ende die al mechtich toe comende is.

Ic Johannes, ju brueder ende deelachtich in den drucke ende inder lijdsamheyt ende in den rike in Ihesu, was in een eylant, dat Pathmos ghehieten is, om dat woert Godes ende om tghetughe Ihesu Cristi. Ic was op enen sonnendach in den gheeste ende ic hoerde ene grote stemme after my, recht als eenre bazunen stemme, segghen: Scrijf in enen boech dattu sieste ende sendet den seven kerken die in Asien sijn: Epheso ende Smirine ende Pergamo ende Thiatire ende Sardis ende Phyladelphie ende Laodicie.

Ende ic kierde my omme, dat ic die stemme solde sien, die mit my sprach. Ende doe ic omme ghekiert was, sach ic seven gulden candelaren ende in den middel der seven gulden candalaren ghelijc des menschen sone, ghecledet mit enen priesterliken clede ende totten borsten ghegordet mit enen guldenen gordel, mer sijn hovet ende sijn haer waren blenkende alse witte wolle ende als die snee, ende sijn oghen als een vlamme des vueres, ende sijn voete ghelijc den leytoene inden bernenden oven, ende sijn stemme recht als een stemme van veel wateren.

Ende hi hadde in sijn rechterhant seven sterren ende uyt sinen monde ghinc een sweert, van beyden siden ghescarpet, ende sijn aensicht was lichtende als die sonne in haere crachten.

Ende doe icken ghesien hadde, viel ic tot sinen voeten als een dode, ende hi leyde sijn rechterhant op my ende seyde: En wil dy niet ontsien, ic bin die ijrste ende die leste ende levende, ende ic was doet ende sich, ic bin levende in ewen toe ewen ende ic hebbe die slotel der doet ende

[fol. 163r]

der hellen. Daer om scrijft dattu ghesien hebste [ende dat is ende dat na desen dingen ghescien moet]. Die verborghenheyt der seven sterren die du ghesien hebste in mijnre rechterhant, ende die seven gulden candelaren: die seven sterren, dat sijn biscopen der seven kerken, ende die seven candalaren, dat sijn die seven kerken.