Nieuwe testament (Noordnederlandse vertaling)

III

Ende scrijf den enghel der kerken van Sardis:

Dit seyt hy die de seven gheeste Godes hevet ende die seven sterren: Ic kenne dyne werke, dattu den name hebste, dattu leveste, ende du biste doet. Wes wakende ende starc die andere die stervende waren, want ic en vinde dijn werke niet vol voer mynen Gode. Daer om hebbet in der ghedachten, hoe duyt ontfanghen hebste, ende hoeldet, hoe duyt ghehoert hebste ende doe penitencie. Ende ist dattu niet [en] salste waken, ic sal totti comen recht als een dief, ende du en salste niet weten, in wat uren ic tot dy comen sal. Met du hebste een luttel namen in Sardis, die haer cleder niet bevlecket en hebben, ende daer om sullen si myt my wanderen in witten clederen, want sijs werdich sijn.

Die verwinnen sal, die sal mit witten clederen alsoe ghecledet waerden, ende ic en sal sinen name niet of doen uyt den boke des levens ende ic sal sinen name voer mynen vader ende voer sijn enghelen belien.

Die oren hevet te horen, [die hore,] wat die gheest den kerken seyt.

Ende scrijf den enghel van Philadelphien:

Dit seyt die hilghe ende die warachtighe, die Davids slotel hevet: hi doet op ende nieman en sluet, hi sluetet ende nieman en doeter op. Ic kenne dyne werke: Sich, ic hebbe een opgheloken dore voer dy ghegheven, die nieman sluten en mach, ende wanttu een luttel dogeden hebste, ende mijn woert hebstu gehoelden ende mynen name niet versaket, sich, soe sal ic se dy gheven van der sinagoghen des viants, die segghen, dat sie Joden sijn, mer sie lieghen ende en sijn niet, sich, ic sal se doen, dat si comen ende aenbeden voer dijn voete, ende si sullen weten dat ic dy ghemynnet hebbe; wanttu dat woert mijnre verduldicheyt ghehoelden hebste, soe sal ic dy oec behueden van der uren der temptacien, die toe comen sal in alle die werlt, te temptiren die woenres in der eerden. Sich, ic come haestelic, hoelt dattu hebste, op dat nieman dijn crone en neme.

Wie verwinnet, dien sal ic in den tempel mijns Godes een columpne maken ende voertmeer en sal hi niet uytghaen, ende ic sal den name mijns Gods op hem scriven ende den name mijns Godes stat, dier nyer Iherusalem, die uten hemel neder ghecomen is van mynen Gode, ende ic salre op scriven mynen nyen na\me.

[fol. 164v]

Die oren hevet te horen, die hoer, wat die gheest den kerken seyt.

Ende scrijf den enghel der kerken van Laodicien:

Dit seghet waerlic die ghetrouwe ghetughe ende die warachtighe, die tbegin is alre creaturen Godes: Ic kenne dine werke, want du en biste noch coelt noch heet. Vergave God, oftu coelt of warm weerste! Mer wanttu laeu biste ende noch coelt noch heet, soe sal ic dy beginnen te spuwen uyt minen monde. Du seggheste, dat ic rijc bin ende overvlodich ende niemans [en] behove, ende du en weerste niet, dattu onsalich bist ende ontfarmelic ende blint ende naket. Ic rade di ghegloyet ende gheprovet golt van my te copen, op dattu rijc werdeste ende dattu witte cledere an doeste, op dat die scaemte dijnre naectheyt niet en blike, ende salve dijn oghen mit arsedien, die den oghen toe hoert, op dattu sieste. Die ic mynne, castie ic ende berispe ic, daer omme hebbe eernstighe mynne ende doe penitencie.

Sich, ic sta ter doren ende cloppe. Soe wie myne stemme horen sal ende die dore opluken, daer sal ic toe inghaen ende mit hem eten mijn aventmael ende hi mit my.

Die verwinnet, dien sal ic mit my gheven toe sitten in mynen throne, alsoe als ic verwonnen hebbe ende mit mynen vader in mynen throne gheseten hebbe.

Die oren hevet toe horen, die hore, wat die gheest den kerken seyt.