Gedichten (2 delen)

[p. 28]

[26] Beede om gunst, aan S.L.aant.

Myn vriend, het zy men my weerlieft, of 't zy men haat,

'k Wil myn begonnen loop de baan ten einde sweeten,
'k Heb liefdens blyk, gelyk een teerlingh, wegh gesmeeten,

De worp loopt synen loop, hy einde goed of quaad.

Hoe? meint men dat Six met den weerhaan ommegaat?

Syn hart is veel te fier, syn liefde niet lichtvaardich,
Syn eerelyk gemoed, en trouwe min min waardich,

Wacht dat Rosel hem eert, of blaauwe scheenen slaat.

Ik wacht het laaghste lot, ik wacht, oei blaauwe scheenen,

Waarom niet voortgevryt, zoo 'k my naa 't arghste voegh?

Ik ry reeds op de tongh, dat 's blaauwe scheens genoegh.

Maar lukt my ook de kans der hooghste dobbelsteenen,

Te hooger ryst myn luk, te soeter gloeit myn min.

Ik leght 't my hallef toe, toon my uw gunst hier in.