Gedichten (2 delen)

[p. 93]

tekstkritische noten

Emendatie r. 3: strand, < strand.

[91] Dwaasen roem.aant.

Een ander Hollands kind trek minnesieke pennen,

Uit wieken van Kupyn, om syn geleschten brand,

Met geilheit, en vermaak, langhs 't geile Ausoonsche strand,

Aan Vaaderlandsche jeuchd, eersuchtich te bekennen.
Een ander houde 't klucht, zoo meenich maaghd te schennen,

Syn saad te saaijen, in een algemeensaam land,

Te planten hoornen, voor een eeman bittre schand,

Of 't aavrechts poortslot, met een bullans, in te rennen.

Myn gansewiekje, van Minerves hand, bestiert,

Al vloogh het wyds en syds, by glomme minnevonken,

Wiert nooit gesenght gelyk het reedenloos gediert.

Ik acht het swyghsaam best, met deesen roem, te pronken,

Dat ik myn vry gewis, en welvaard heb geviert:

Nu brengh ik koeler bloed noch uitgeminde schonken.