Gedichten (2 delen)

[p. 660]

[387] Op de dry ysre kouwen, van Jan van Leiden, en syne medschuldigers, booven aan St. Lamberts tooren, te Munster.aant.

Keer.

O Munster, Mimigardevoord,
Te voor genoemt, dat nu een poort,
Op neegen plaatsen in een wal,
's Nachts sluit, en kloosters veel in tal
Omhelst, met uwen kloosternaam,
Gesteight, op vleuglen van de faam,
Naa dat de groote Karel hier
Den grond lagh, van syn heiligh vier,
Zulx ghy het hoofd wierd aller steen,
Die 's witten veulens veld bekleên:
Ik vraagh, terwyl ik machtigh hoogh,
Op Lamberts tooren, met myn oogh
Uw land, en ronde muur aanschouw,
Of, voor myn voeten, deese kouw
Van staal wierd Jan van Leidens throon,
Geschopt, uit Sions nieuwen kroon,
Toen hy, met dat vervloekt gespuis
Van weederdoopers, nergens t'huis,
Alhier syn wulpsche leer invoer,
En Duitslands Vorsten bracht, in roer?
Een schandvlek, die u deurstroom A
Nooit wischt, al wenscht sy u genaa.

Teegenkeer.

Ik antwoord, Amsterdammer soon,
Die Moeders keuken onverboôn,
En nu, en dan verliet, belust
Op koopwinst, langhs uitheemschen kust,
In Kristenryk, aanmerk myn stad,
En kleinen hoep, met aandacht wat.
Of niet dat wild, en eekelhout,
Dat u myn ham, en spekkenbout,

[p. 661]

 

Zoo prysen doet, of niet die hei,

 

Zoo lammerryk, of niet die wei,

 

Die booter karnt, of niet dat groen,

 

Met wat de keuken heeft van doen,

35

Of niet die akkers vol van vrucht,

 

En deese koopstad, soet van lucht,

 

Of elk geen speelreis waardigh zy?

 

Ja: deese kouwen alle dry

 

Zyn 't leste vonnis, aan 't gebroed,

40

Van doopers, uit uw land, gevloedt.

 

Maar zoo veel bloeds, op Kristens boôm,

 

Van Mars gestort, deur mynen stroom

 

Rein afgespoelt, veroorsaakt, dat

 

My kroonen doopen Vreedestad.

Toesangh.

De reegen, en de morgendaauw,
En maatigheit van sonneschaauw

Bevruchte deese landen,

Met kostelyke panden,

Jaar uit, jaar in: tot onderhoud,

Van zoo veel duisend zielen,

Als in het landschap krielen,

En deese daaken, jongh en oud.

Op dat se vreede voeden,

In werreldsche gemoeden,

Tot dat d'onstaage werld vergaa.
God gunne ons eeuwigh vree hier naa.