Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 159]

II
Egypte

[p. 160]

Hathor

Als dauw haar schoot ontzijgt
Worden de velden zwanger,
Als ze haar voorhoofd neigt
De schaduwen langer.

Haar zoon de zon draagt zij
Hoog tusschen de hoornen,
Als moeders eerstgeboornen,
Hinden hun gewei.

Zij houdt zich, bovenmate
Groot, over de aard gebogen,
Meedoogenloos 't gelaat en
Afwezig de oogen.