Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 161]

Ra I

Mij volgt het leger van het licht; mijn dagen
Gaan rechtstreeks glanzend door den ronden nacht,
En naar de hoogte van mijn zonblos vragen
Zij hoe te rijzen: hevig of zeer zacht.

Ik voer hun reien aan, regeer hun rhythme;
Aan 't heffen van mijn hoofd zijn ze onderhevig,
En zij vereeuwgen mij - ik ben niet eeuwig,
Niet mateloos, een machtiger maat bezit me.

Ik ben gebonden op een baan; ik peil
Het midden niet, waarom zij is gewonden.
Ik weet niet of ik in gesloten ronden
Wentel, of één lijn zonder einde naijl.

[p. 162]

II

Dwars door de nachtwoestijn, overal uitgestrekt,
Drijf ik den zuilengang der zonnetijd:
Naar voor mijzelf verborgen doel en einde leidt
Mijn glans geloovgen, die mijn opgang wekt.

Ik weet: voor hen, voor mij, voor hen met mij
Gaat eens het Einde als een afgrond open;
Maar als ik, omziend, van hun lichte rij
't Begin verdwenen vind, kan ik soms hopen
Te bouwen aan de eeuwigheid voorbij.