Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 187]

Fin de Siècle

Voor een woordspeling werd levensgeluk
Lachend op spel gezet. De trouwe gade
Werd trouwens zeldzaam en zeldzamer na de
Opvoering van zoo menig overspelig stuk.

Men zond overmoedig een pamflet in druk,
Dat 's konings maîtresse in aanzien schaadde,
Werd levenslang gekerkerd, en weer door een nuk
Des vorsten ontslagen, met eerbewijs beladen.

Men speelde en waagde; verloor alles en won
't Denzelfden nacht terug. De vrede telde
Niet meer dan een siësta. Als de krijg begon,
Werd men, bevrijd uit verveling, helden.

Sterven in 't praalbed, op 't slagveld of op zee,
Wat doet het er toe? 't Einde is eender. Men ging
Altijd meer over tot een grootsch laisser-aller
Dat liefde en geloof terugschoof en verving.

'n Wuft uur bloeit voller dan een doormijmerd jaar.
De bekentnis, de vervulling van een wensch
Vallen samen. Oneindigheid binnen de grens
Van slaapvertrek of schemerrijk boudoir.

[p. 188]

 

IJdelheid? Eeuwigheid? Treft de wraak der goden

 

De verwaatnen niet die, wrevel, frivool,

 

Knielen voor het verderflijk veil idool

 

Vrouw, en om harentwil het heiligst dooden!

 

 

 

Toch, is het niet de verhevenste ernst

 

Loszinnig te leven, veeleer dan nijver handlen,

 

Wetend hoe raaklings wij langs de' afgrond wandlen,

 

Hoe dra onze zomer heenspoedt in eeuwigen herfst?