Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 199]

Rondeel

Jonkvrouw, ik kende niet uw staat,
Zoo zinsverrukkend als verheven;
Wreek u met wroeging die mij slaat
Uit alle havens mij gebleven.

Hoe kon 'k u schenden in uw staat?
Gij zeidet: ‘'t Is u gansch gegeven
En enkel bij u veilig; laat
't Nu nooit alleen meer.’ - Metterdaad
Ben ik naar verten voortgedreven
En gij zijt onbeschermd gebleven,
Jonkvrouw, geschaad in uwen staat.

Ik ben teruggekeerd: te laat.
Waar gij zoo alles hebt gegeven,
Heb ik u levensgroot gesmaad;
Er bleef geen heul meer van vergeven.
Ik ben voorgoed van 't heil verdreven,
En gij verlaten in uw staat,
Jonkvrouw.