Weeën in de nacht

Ervaringen van een vroedvrouw

[p. 70]

32 Het verhaal van Nina

Nina, een Amerikaanse vrouw die met een Nederlander is getrouwd, besluit dat ze haar tweede kind in Nederland ter wereld wil brengen. Haar eerste kind heeft ze in New York gekregen, maar die bevalling is op een ware nachtmerrie uitgelopen. Ze had gestaan op een natuurlijke bevalling, maar uiteindelijk kreeg ze, ondanks haar stellige voornemen, toch een ruggenprik met de daarbij vaak voorkomende hoge koorts. De baby kwam uiteindelijk met behulp van een tangverlossing en een knip ter wereld en werd vlak na de bevalling opgenomen in de couveuse. Gedurende drie dagen moest de baby op de couveuseafdeling blijven met een antibiotica-infuus. Dat had ze vreselijk gevonden. Maar dit keer was Nina vastbesloten: ze wilde per se een gewone bevalling. Op aanraden van haar Nederlandse schoonmoeder kwamen zij en haar man drie weken voor de uitgerekende datum naar Amsterdam. Ze betrokken een hotelkamer en wilden daar een gewone ‘thuisbevalling’ afwachten. Toen ze voor de eerste keer bij ons op controle kwam vroeg ze ons nadrukkelijk om haar tijdens de bevalling net zo te behandelen als we dat met Nederlandse vrouwen gewend zijn te doen. Ze zei: ‘Als ik om een ruggenprik ga zeuren, probeer me er dan zo lang mogelijk van te weerhouden.’ Zo gezegd, zo gedaan. Toen ze ons belde met weeën schreeuwde ze het uit van de pijn. Het hele hotel was in rep en roer! De ontsluiting bleek nog maar net begonnen en het zag ernaar uit dat het nog wel een tijdje kon gaan duren. Nina schreeuwde paniekerig tegen mijn collega die dienst had: ‘I'm sorry! I was totally mistaken about

[p. 71]

this Dutch thing! I want my epidural right now!’ De verloskundige stelde haar gerust en zei dat het eigenlijk heel goed ging, dat ze nog even moest wennen aan de pijn en dat de endorfineproductie nog op gang moest komen. Ze gaf Nina een rugmassage, hielp haar een tijdje met het opvangen van de weeën en zette haar onder een warme douche. Daarna zei mijn collega dat ze nog even enkele visites in de buurt ging doen en beloofde dat ze later weer terug zou komen. ‘What?’ Nina kon haar oren niet geloven! Dit kon niet waar zijn! De verloskundige die haar uitgerekend op dít moment alleen liet? De verloskundige bleef stoïcijns en stelde zelfs voor dat haar man een blokje om zou gaan voor een wandelingetje of een paar boodschappen. Dan kon Nina even tot zichzelf komen en zich zonder afleiding concentreren op het opvangen van de weeën. Uiteraard mocht ze de verloskundige altijd bellen.

Anderhalf uur later belde Nina's echtgenoot met de mededeling dat ze een beetje persdrang had. Toen de verloskundige binnenkwam, zag ze het al meteen: volledige ontsluiting! En een uur later werd in een Amsterdams hotel een prachtige jongen geboren.

De volgende dag, toen de verloskundige op kraamvisite kwam, vertelde Nina dat ze zo trots was als een pauw. Toen ze eenmaal alleen onder de douche stond, had ze gedacht: ‘De verloskundige heeft me alleen gelaten, dus dan móet alles wel goed zijn!’ De weeën werden daarna snel sterker en namen het helemaal van haar over. De tijd vloog voorbij en voordat ze het in de gaten had, voelde ze het hoofdje van de baby naar beneden drukken. Ze was intens tevreden met deze hotelbevalling en kon er maar niet over uit dat het tijdelijke vertrek van de verloskundige zo'n positief effect op haar gemoedstoestand had gehad. Er was zo'n sterk signaal vanuit gegaan. Daardoor besefte ze pas dat ze het alleen kon, dat alles oké was. Het had haar nieuwe kracht en zelfvertrouwen gegeven.