Poëzy

Hagar in de woestyne,
of
Gebrek in overvloed.

WAt baet het Hagar, of een koele waterwel

Naby haer paden ligt, en, dringend' door de klippen,

Hare aders mild ontsluit, terwyl haer Ismaël,

Van bittren dorst versmacht, den dood heeft op de lippen;

Zoo lang de onwetendheid haer oog beneveld houd,

De wanhoop haer belet die waterbron te ontdekken,

En niemant, door zyn' raed, het middel haer ontvouwt

't Geen, in dien nood, alleen tot hulp haer kan verstrekken?

Maer naeuwlyks wend zy zich tot de Almagt, door 't gebed,

Of straks word zy verlicht, en 't water vloeit haer tegen;

De zwarigheid verdwynt, en Ismaël, gered,

Uit zynen nood, geniet de vruchten van dien zegen.

[p. 18]

 

Wat voordeel geeft het ooit een' zondaer, of de Dood

 

En Hel, door de overmagt eens Heilands, zyn verslonden;

 

Of elk die Jezus kent, en aenroept in den nood',

 

Van helsche slaverny en doods magt word ontbonden,

 

Indien de zondaer slechts niet weet, in zyne elend,

 

Dat hy aen Jezus dood ook deel heeft onder de erven?

 

Wat baet het, zoo hy 't spoor des waren heils niet kent,

 

En dat niet vinden kan? wat heil zal hy verwerven?

 

Maer word zyn geest verlicht, en weet hy wie het is

 

Die hem, met zoo veel gunst, in onmagt, kwam te stade;

 

Erkent hy zyn gebrek, door schuldbelydenis,

 

Terstond verneemt zyn ziel een' invloed van genade.

 

De kennis van zyn kwael, en wat de kwael geneest

 

Is veel; maer niet genoeg. Men moet het middel vinden,

 

Waer van 't gebruik alleen geleerd word, door Gods Geest.

 

Wie dit mist, mist het al, en dwaelt gelyk de blinden.