Poëzy

[p. 195]

Op het vorige onderwerp.

IK word met ernst verzocht, in hoop van beter leven,
Om, voor Gods heilig oog, weêr rekening te geven
Van myn geheim gedrag en worstelenden stryd,
Die myn geloof beproeft, in dezen tusschentyd.
Wat word ik naeuw geprangd van myne troetelzonden!
Wat slaet begeerlykheid, in my, al diepe wonden!
De hartworm knaegt myn ziel, by 't wegen van haer' schuld,
Die in zich zelf myn' geest, met bittren schrik, vervult.
Ei my ellendig mensch! hoe word ik best ontbonden
Van 't lichaem dezes doods, in zoo veel schuld bevonden?
ô Jezus, hemelborg, verhoor my! zonder u
Is de eeuwigheid voor my een straf, waer voor ik gruw.
Uw zoenbloed, dat den dood met kracht verwon, in 't lyden,
Kan my alleen, van 't juk van dood en hel, bevryden.
Verzeker, van uw heil, myn ziel, door 't vast geloof,
Zoo blyft zy voor 't gevlei van hel en zonde doof.
Dan zal ik, voor Gods troon, gereinigd van myn vlekken,
Met uwe onnoozelheid, myn naekte schande dekken.