Nederlandsche gedichten uit de veertiende eeuw van Jan van Boendale, Hein van Aken e.a.

[p. 712]

Bijlage F.
Boec vander wraken.

Uit der Leken Spiegel, boek II, c. 50. Vergelijk het Boec vander wraken, I, c. IV, bl. 298 volg.

Ghi hebt oec wel verstaen dat

Die kerke gheen goet en besat,
Maer si leefde daer af
Datmen haer om Gode gaf
(Alsoe stoet si menech jaer),
Hoe dat vercreech daer naer
Dpaepscap tsinen bederve
Beide lant, renten ende erve;
Hoer ordenanchen ende seden,
Die de Kerke houd noch hede,
Die scoene sijn ende wel gheraect
Gheset sijn ende ghemaect
Allenskene, na ende voren,
Vanden pausen uut vercoren;
Hoe kersten wart Constantijn
Ende Helena, die moeder sijn,
Die gaven onder hen beiden
Der Kerken vele vriheiden,
Daer si te voren en hadde twint.

Voert doe ic u bekint,

Hoe Karle der Kerken kimpe quam....
Ende maecte die Kerke soe rike,
Dat cume in al ertrike
Es enech soe machtech man
Diese wederstaen wel can.