Vervolg der leerzaame zinnebeelden

Toezang.

Stemm. ô Kersnacht! schooner, enz.
Of: Hoe komt ons 't godd'lyk licht bestraalen!

I.

Wat mag toch Sulmo 's Dichter zingen,
In zyn' Gedaantveranderingen,

Van zyne Goden? die, gedaald

Op aarde, (alwaar ze een tyd verkeerden,)
Phileemon en zyn' Baucis eerden,

Omdat hun deugd hen had onthaald.

II.

Welligt had hy Gods Boek gelezen,
En hoe 't aanbidd'lyk Opperwezen

Den Vad'ren menigmaal verscheen

Dit deedt hem 't gastvry leven pryzen;
Doch, op zyn' blinde en losse wyzen,

Waaruit het waarheidslicht verdween.

[p. 115]

 

III.

 

 

 

Een beter toon klinkt op de snaaren

 

Der zuivere Euangelieblaêren.

 

De GODHEIT? ja! bezoekt den mensch:

 

En, waar zy word in 't hart ontfangen,

 

Vervult zy 't uitgestrekt verlangen,

 

Ver boven allen hope en wensch.

 

 

 

IV.

 

 

 

Zy doedt zo gryze als jonge groenen,

 

En maakt ze heilige plantsoenen,

 

Ja eiken der Geregtigheid:

 

Hun leeme hut en laagen drempel,

 

Word ten onsterffelyken Tempel,

 

Waarin zy eeuwig woont, bereid.

 

 

 

V.

 

 

 

Dit Heil mag u, ô Mensch! gebeuren.

 

Doe open slegts uw' zielendeuren,

 

Voor 't Goddelyk Bezoek; en sluit

 

Ze toe, voor 't woelen van de zinnen

 

En tochten, die het aardsch beminnen:

 

Zo word ge in stilheid 's Hemels Bruid.