Roomsche Reys
(1624)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrijt'zamenspraeks-gewijs tusschen Pieter de Reyser ende Abacuk fijnen broeder
Redelyck bescheydt, dienende op de Eerste Handelingh.
ICk wil hier mijn oor te luyster
Legghen, om den swarten duyster
T'onderscheyden van het licht,
Door dit onderlingh bericht.
Want dit zijn de juyste punten,
Die 'k al-om meest uyt sie munten;
Daer van waghens, daer van schuyt,
Altijdt vol is van dispuyt.
| |
[pagina 8]
| |
't Zijn de Bee-vaerts t'allen kanten,
't Is 't ghebeente, 't zijn de Santen,
't Is den Aflaet van 't gestoelt'
Petri, daer men meest mee droelt.
Danck den storter, lof den gieter
Der ghenaden, dat ick Pieter
Reyser, wel tot mijn gheluck
Vont by Broeder Abacuk.
Ick en sagh noyt d'een of d'ander,
Voor dat ickse by malkander
Hier vond staen; en daerom vrij
Ben van sucht te weder zy.
't Schijnen my, na datse spreken,
Beyde borghers, beyde leken;
En van al de rest ghelijck,
Buyten Geus, en Catholijck.
Nu sal ick te recht eens hooren,
Wie van tween op d'oude sporen,
Wie van beyde op de maet
Van Schriftuer en reden gaet.
En wie we'erom d'oude mercken
Van de leeringh d'eerster Kercken,
Die men uyt de schriften weet,
Van d'Oud-vaders overtreedt.
't Zijn dan Geusen, 't zijn Papouwen,
Die by my het veldt behouwen
Willen, moeten toonen dat
Sy betreden 't oude pat.
Toonen seggh' ick; want met woorden,
Of ick schoon de soetste hoorde;
Zijnse aen geen reden vast,
Ben ick niet een hayr gepast.
Toonen seggh' ick: want in saken
Die of hel, of hemel raken,
Hooghste vreughd, of hardste pijn,
Wil ick niet gheblinthockt zijn.
| |
[pagina 9]
| |
Of my dan al iemandt seyde:
Dat hy my de Schrift uyt - leyde,
Soose van beginsel aen
Dan d'Oud-vaders waer verstaen:
Dat sijn Tempel d'eyghen ware,
Die van Christus oudste jaren,
Door de gunst van Godes Geest
In de wereld had gheweest:
En hy kon my niet doen blijcken,
Niet doen tasten, niet doen kijcken,
't Geen' hy by opini gist;
Had my niet dan tijdt verquist.
By my zijn twee dinghen kundigh:
't Een, dat Christus Kerck soo bundighGa naar margenoot+
Is ghebouwt, dat geen gheweldt
Oyt haer heeft te neer gheveldt.
't Ander, dat haer klare luyster
Noyt soo magh belet van duysterGa naar margenoot+
Werden, dat haer eenigh man
Wt het oogh verliesen kan.
Dit wou soo dat wesen soude
Christus die sijn Tempel boude,
Teghen alle helsche trots,
Op een onbewogen Rots.
Ia op 't hooghste van een berrigh,
Als een stadt, die 't mistigh swerrighGa naar margenoot+
Wt de swarte Styx verweckt,
Nu noch nimmermeer bedeckt.
Hier uyt volght, dat Godes Tempel,
Met bewijs van klaer exempel,Ga naar margenoot+
't Zy in voor of teghenspoedt
Haer ghevolgh betoonen moet.
Soo dat s' op den dagh van huyden
Noch kan wijsen, van wat luyden,
In wat tijden, in wat ste'en,
Haer Religi' is bele'en.
| |
[pagina 10]
| |
Ia van hondert t'hondert jaren,
Kan doen blijcken door Leeraren,
Die den Heer haer heeft vergunt,
Haer Gheloof, van punt tot punt.
Doetse dit, daer is geen twijfel,
Of s'en drayt de rechte rijfel,
Of s'en heeft het juyste merck
Van de ware Christen Kerck.
Komt s'u hier oock in te seylen,
Soo weerdeerdt vrij all' de heylen
Die s'u voordraeght, die s'u biedt,
Voor Regael, en anders niet.
Schouwt haer opghepronckten beker
Als vergif, en houdt voor seker
Dat sy sonder dit betoogh
Is des Sathans Synagoogh.
En of s'u al met Schrifturen
Wou verheeren, wou verduren;
Weest Schrifturelijcken doof,
Geeft haer listen geen gheloof.
Seght vrij: Neemt het my te goede
Dat ick voor uw' tert my hoede,
Nadien oock wel d'alder-best
Ga naar margenoot+Wierdt gheterght met scriptum est.
Scriptum est, en magh niet ghelden,
Ga naar margenoot+Dan als 't met de oude Helden
Werdt verstaen; want anders ist
Niet dan nevel, niet dan mist.
Nu ad rem dan; die 'k bevinde
Dit te doen van dese vrinde,
Daer sal ick my mee beraen,
Daer sal ick 't mee houden staen.
Sal daerom hier blijven micken;
Wie van tween dit best beschicken,
Wie van beyden dat den bal
Alderhandighst vatten sal.
| |
[pagina 11]
| |
't Is onseker; maer 'k sou ramen,
Na 'k hen hoorde flus te samen
Spreken, dat de zedigheydt
D'alder-beste kans verbeydt.
Zedigheyt, die van vermoghen
Groot is in der menschen ooghen;
Zedigheydt, die voor gewis
's Waerheydts volle suster is.
't Is de Leughen, die met schelden
Haer onreden plagh te melden;
En die 't meeste recht gebreeckt,
Altijdts d'onbeleefste spreeckt.
Nu wel aen! het sal ghedijen;
Na ick sien kan aen partijen.
Godt de Heer wil gunnen dat
Ick met hen de waerheydt vat.
|
|