Daraide

III. Handel. I. Wtkomst.

FLORARBAN alleen uyt met een Schild daer de Phoenix op gheschilderd staet, aen d'arm.

Flor.

TOT noch toe heeft mijn kracht met roem mijn hoofd bepereld,
En doen verwinnen d'alder-sterckste van de Wereld.
De deuchd geharnascht met een onvertsaeghd ghemoed,
Zijn ware teyckens van het Adelijcke bloed,
Dit hoop ick (Florisel, o alder-Ridd'ren bloem!)
Te toonen duydelyk met d'alderhoogste roem
Ghy hebt door gayligheyd mịjn Moeders min ghenoten,
Waer uyt ick (door de wil der Goden) ben ghespoten,
Ick ben u speel-Zoon wel; maer dat my geensins queld,
Vermids ick ben gheteeld door soo roem-waerden Held:
En soo de hooge Go'on my gunnen langh te leven,
Ick sal op 't Ridderlijckst elck een te kennen gheven
Dat in mijn grootsche Ziel woond d'onvertsaeghden aerd,
Van die my heeft geteeld, door wien ick ben ghekaerd,
En dus gantsch onbekend een stalen lof verwerven,
Of myne hoogheyds lust met moedigheyd besterven.
O Florisel! du Held, mijn Vader, doch onecht,
Siet hoe u speel-Kind voor u eer en leven vecht.
V speel-Dochter Diaen tracht daegh'lijcx u t'ontlijven,
V speel-Zoon Florarban eer voor u dood te blijven,
En mannelijck in 't veld te sterven; eer hy sou
Aensien of lijden dat u yemand schelden sou.
't Welck tuyghen moghen meer als vijftigh brave schilden
Dan Ridd'ren onvertsaeghd, die u bevechten wilden,

[p. 36]

 

Op hope van u Hoofd te brenghen herwaerts aen,

 

En tot haer moordens loon te trouwen u Diaen.

 

Maer 'tis haer wel vergaen, want wie ick kon gheraken,

 

Die heb ick dese reys door wapens kracht doen staken,

 

Verslagen, of ontmand, hun schilden af-gheleyd,

 

En tot een spot van haer grootsch opgeblasendheyd,

 

Al aen een Pyramyd hier voor het Hof ghehanghen,

 

Als 't Rijghsnoer van al die Diana heeft ghevanghen:

 

Dus denck ick onbekend, dus denck ick in den schijn

 

En naem des Ridders met de Phoenix staegh te zijn,

 

En niemand wat, van waer, of wie ich ben, verklaren,

 

Tot dat mijn daden selfs my endlijck openbaren,

 

Op dat mijnVader de beroemde Florisel,

 

Dien ick op d'hooghste trap van lof en eere stel,

 

Sich op het minste niet behoeve te vervremen,

 

Van mijn, noch voor sijn zoon, soud schamen aen te nemen.

 

Holla, twee Ridders, en daer by de Koningingh

 

Verselschapt met haer Staet, dat heeft wat wonders in,