Gedichten

[p. 124]

De winterroos.

Versliept gij 't zoet der Lentedagen,

Traag Roosje, dat gij nu nog waakt?

Uw Zusters toefde, in hof en hagen,

Een rust, die gij alleen niet smaakt!

Moge u de storm ten Zefir wezen,

Arm Bloemtje, spreek, wat wint ge er bij?

't Genot der vreugd, hoe uitgelezen.

Is, ongedeeld, van geen waardij.