Den distelvink

[p. 72]

Geboortens-gedichten: En Zegen-wenschingen.

GY hebt my (Heer) uyt Niet, (doen Ik niet was) geschapen:
Laat doch mijn sinnen, noyt in dese kennis slapen.
Gy schiept my tot een Mensch, onsterf'lijk, redelijk:
Die met geheven-hoofd', an-sie uw' machtig rijk.
Gy hebt my laten zijn uyt Christelijke-Ouders,
Die Christi (soete) jok, my leyden op de schouders.
Gy hebt my Wettelijk, en, Echt'lijk, voort gebrocht,
Van 't kuysse-Huwelijk: onscheydelijk verknocht.
Gy hebt een Vrye, my niet dienst-baar, laten Telen:
Dewijl het vry gemoet, en 't Knechtelijk verschelen.
Gy hebt my laten zijn een Blanke, in den Aart:
Als d' eerste Mensche was, en Christo, is gebaard.
Gy hebt my ook gemaakt een Man, een beeld van Gode:
Een Heerscher, Hoofd, en Voogd: so was ook 's levens-bode.
Gy hebt mijn tijd gesteld in dese laatste Eeuw:
Nu 't Licht, het Duyster slaakt: door Iuda's dap're-Leeuw.
Gy hebt in 't beste deel des Werelds my geboren:
Europa was daar toe, en Nederland, verkoren.
Dus roem ik u (mijn God) met Tong, en Hart en Ziel.
En buyge mijn Gemoed, terwijl ik voor u Kniel.'

Noch vaster.