Den distelvink

[p. 167]

Vertoning An Joannes Foullon.

IN waarheyt klimt de reên op wijsheyts wentel-trappen:
Om-heynigd (in een perk) met deugdens eygenschappen,
Als werkelijke-kracht, in kloekheyts vuyst-geklem,
Niet beter uyten kan, dan dees' vergode-stem:
Niet sterker als haar macht, niet soeter als haar woorden:
En daar in rust al 't geen oyt tot de konst behoorden.
Siet hier ô! waarde-Vriend dit by-spel van de reên:
Fris, jeugdig, wel-besnoeyd, getoetst op deugdens-steen.
Of schoon 't on-reed'lijk Dier (vervreemd van alle reden:)
Uyt redens Honig-bloem kan bit're-pillen kneden.
Let maar op 't geen ik seg: de reden is bepaald:
Lieftalig is haar taal hem die-se recht bestraald.
On-winbaar is haar arm, onslopelijk haar solder.
Noyt word sy uyt-gestort, of maakt den storter Volder.

Ontfangt dit kleyne Vaars Foullon, en blijft gegroet

Van uwen vriend Steendam uyt reyne liefde soet.

Jacob Steendam.

Noch vaster.