Ritthem
(gemeente Vlissingen)
Kerkringdorp, ontstaan in de middeleeuwen op een kreekrug en in 1235 voor het eerst vermeld. De kerkring is aan de noordzijde niet geheel voltooid. De uitbreiding van de bebouwing vond hoofdzakelijk plaats door verlenging en verdichting langs de Dorpsstraat.
De Herv. kerk (Weverstraat 1), oorspronkelijk gewijd aan de O.L. Vrouwe, is een recht gesloten eenbeukige kerk voorzien van een toren van drie geledingen met overhoekse steunberen, een forse ronde traptoren en een ingesnoerde spits. Uit het begin van de 14de eeuw stamt de sterk hellende toren met kalkstenen hoekblokken en gesinterde baksteenkoppen. De steunberen, de klokkenverdieping en de ingangspartij zijn 16de-eeuws. Aan weerszijden van het venster boven de toreningang bevinden zich nisjes met bakstenen driepassen, die eveneens voorkomen in een fries van de traptoren. In de toren hangen een klok van 1500 en een door Johannes Burgerhuys gegoten klok van 1613. Het vroeg-16de-eeuwse schip werd in 1572 beschadigd en in 1611 zonder koor herbouwd. Aan de oostzijde bevindt zich de (later verbouwde) consistorie van 1882. Kerk en toren zijn verschillende keren gerestaureerd, onder meer in 1920-'22 en rond 1968. De laatste restauratie heeft men in 2002 voltooid. Tot de inventaris behoren een preekstoel uit circa 1650 en een doopbekken in Lodewijk XVI-stijl (1787). Op het kerkhof ligt de grafzerk van ambachtsheer N.C. Lambrechtsen († 1823).
Het voorm. raadhuis (Dorpsstraat 27) is een wit gepleisterd eenlaagspand met chaletstijl-details. Het werd oorspronkelijk in 1862 gebouwd als openbare lagere school. Van 1883 tot 1966 is het als raadhuis in gebruik geweest.
Het verenigingsgebouw ‘Ons Dorpsleven’ (Dorpsstraat 22) is in 1951 tot stand gekomen in wederopbouwstijl. Woonhuizen. Rond 1865 gebouwd is het eenvoudige dwarse eenlaagspand Weverstraat 13 met gepleisterde hoekpilasters. De met neorenaissance-details uitgevoerde villa Zuidwateringstraat 10 kwam in 1883 tot stand als onderwijzerswoning. Dorpsstraat 32 is een karakteristiek voorbeeld van een laat-19de-eeuws dwars huis.
Fort Rammekens (bij Rammekensweg 10), gelegen ten oosten van Ritthem, werd in 1547-'56 op last van de landvoogdes Maria van Hongarije gebouwd ter controle van de Westerschelde (Antwerpen) en het Sloe (Middelburg). De vestingbouwkundigen Donato de Boni en Peter Fransz maakten het ontwerp. Het omgrachte fort heeft een opvallende, nagenoeg driehoekige, vorm met een middenbastion en twee halfbastions met kazematten. Bijzonder fraai is de robuuste gebosseerde natuurstenen toegangspoort in vroege renaissance-stijl, afgesloten door een zware kroonlijst. Op de sluitsteen boven de doorgang zijn een bebaarde kop en het jaartal 1547 aangebracht. Het fort heeft wijzigingen ondergaan in 1652, 1717 en verder in 1787, toen op de binnenplaats een hospitaal voor zeelieden werd gebouwd. In de benedenmuren aan de Westerscheldezijde bevinden zich stenen met de jaartallen 1717 en 1722 en in de later in metselwerk verhoogde muren bevindt zich een steen met het jaartal 1787. Keizer Napoleon liet het fort in 1810 versterken en moderniseren door de inbouw van negen gemetselde bomvrije kazematten aan de zeezijde. Het bijbehorende aarden kroonwerk en de extra gracht aan de landzijde werden slechts ten dele uitgevoerd. Het in 1869 als vestingwerk
Auteursrechtelijk beschermd
