Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden

[p. 195]

493. Op den dril zijn,

d.w.z. aan den zwier zijn, rondloopen; syn. van het 17^de eeuwsche opter tril zijn. Het wkw. drillen beteekende vroeger zwaaien, rondzwaaien (vgl. nog eene lans drillen), en vervolgens intr. rondloopen, zwieren. De uitdr. vindt men bij Poirters, Mask. 137:

Een Maeght, die niet vallen wil,
En magh niet veel zijn op den dril.

Vgl. ook Tuinman I, 93: Zy is graag op den dril, dit wil zeggen, dan hier, dan daar na toe. In Antwerpen is drillen in dezen zin nog bekend; evenals op den dril zijn, syn. van op den drits zijn. In Zuid-Nederland zegt men ook hiervoor: op den drevel zijn, op schok zijn of gaan (Schuerm, 593), op den dremmel zijn, op marode zijn of gaan (ook in Noord-Nederland¹⁾, op scheut, op zwier zijn, en noemt men zulk een vrouw, die gaarne op den dril gaat, een drilkous, drilgat, een drevelgat; zie Schuermans, 105; Bijv. 72; 73; Antw. Idiot. 379; 380; Waasch Idiot. 190 b: op zijnen dril zijn.

1) fr. aller à la maraude en marauder; Sewel, 486: Op merode gaan, to straggle about, to go marauding; Halma, 347; bij Köster Henke, 44: merode, neerlaag, armoede. Hij is nou in de merode (aan lagerwal); De Cock², 39; Claes, 142; hd. marodieren; eng. to maraud.