544. Het eind is er van weg (of aan verloren),
d.w.z. in eig. zin het is grenzeloos, zonder einde. Men gebruikt deze zegswijze, wanneer er b.v. sprake is van eene verregaande baldadigheid, van brutaliteit, enz., in het algemeen om zijne verbazing uit te drukken over iets, dat men buitengewoon vreeselijk of ontzettend vindt; syn. 't is wat te zeggen! 't is al heel erg! 17de eeuw: t' is omgekomen. Bij Brederoo lezen we in den Sp. Brab. vs. 410, dat Wabbetje Klonters zooveel weet, datter het eynde is of 'e wech. Vgl. verder Tuinman I, 342: 't Eind is 'er aan verloren; zie ook Opprel, 54; Antw. Idiot. 405; Waasch Idiot. 208 a: het ende of de end is er van of er aan verloren; Harrebomée I, 180 b; Molema, 101 en 288: de enden (ook de enden en ooren) binnen d'r van weg; Bergsma, 109; De Vries, 70; Boekenoogen, 195; Nkr. IX, 9 Juni p. 8: Als jij eenmaal met je filesofie begint, is 'et end zoek; 't fri. de ein is er fen wei of dêr is giin ein oan; hd. da ist das Ende von weg; Eckart, 98: doa is dat Enne van awe.
Auteursrecht onbekend