Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden

568. Een flater begaan (of slaan),

d.i. eene domheid in het schrijven of spreken begaan (Taalk. Mag. II, 335); westvl. een pekkel draaien. Vermoedelijk is de eerste beteekenis van het znw. flater die van lap, daarna slag, oorveeg, in welke beteekenis het dial. nog bekend is (zie Gunnink, 129; De Bo, 324: fleter, fleers, flap,

[p. 226]

slag met de hand¹⁾; vgl. het Deensche a bom (slag) begae, een bok schieten; het westvl. flimpe, een kaaksmeet en een mislukte zaak (De Bo, 325 en Schuerm. 128) en flikke, slag (zie ook Molema 108 en vgl. eng. a flick), maar ook eene mislukte zaak (De Bo, 324). De ontwikkeling der beteekenissen kan dan geweest zijn: slag, tegenslag, mislukking, domheid²⁾.

1) Zie ook Schuermans, 127: fletter, fleter, flitter en vgl. Waasch Idiot. 216 b: fleter, flard, gescheurde lap; Boekenoogen, 210: flaterig, schilferig. Ook flens heeft beide beteekenissen van lap, afgesneden stuk en slag; evenals lap zelf; fri. flip, slip en slag met de vlakke hand.

2) Vroeger beteekende flateren babbelen, snappen, eene beteekenis, die kon voortvloeien uit die van beweging maken; Molema, 108; De Jager, Frequ. II, 110-111, waar voor de verklaring van flater wordt uitgegaan van de bet. onnoozele praat, zotteklap.