Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden

989. In zijn hum (soms hummes) zijn,

d.w.z. goed gemutst zijn, goed geluimd zijn; eig. in zijn humeur zijn (vgl. deli = delicaat; gym = gymnasium; prof = professor; soos = societeit; photo = photografie). Vgl. Prikk. V, 25; Lvl. 138: Breemantel schijnt van avond bizonder in z'n hum; zie ook bl. 191; Lev. B. 8: Die was weer heelemaal in z'n hummes geraakt. Het znw. humeur, lat. humor, beteekent eig. vocht (vgl. Bank. II, 288); ook menging van vochten in het menschelijk lichaam, die men in het nauwste verband achtte te staan met 's menschen karakter; zie Ndl. Wdb. VI, 1312 en vgl. temperament van het lat. temperare, fr. tremper; flegmatiek van het lat. gri. phlegma,

[p. 381]

slijm, en ons bnw. hardvochtig, zoetsappig¹⁾ en droog in een droog (saai) mensch, een droogkomiek (vgl. eng. dry, grappig), iemand die grappig is met een uitgestreken gezicht²⁾, dien de Zuidnederlanders een droogscheerder noemen (De Bo, 272) of een plezante droge (Antw.³⁾. Zie n^o. 590.

1) Ndl. Wdb V, 2197.

2) Tijdschrift IV, 207.

3) Van Ginneken, Leuv. Bijdr. X, 97 meent dat deze beteekenissen op gevoelsoverdrachten berusten: ‘droogheid is dikwijls eentonig; vandaar is droog: onbewogen of bij langer voortduren saai en vervelend; nat, sappig, is daarentegen dikwijls opwekkend, maar altijd varieerend’