Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden

[p. 72]

1610. Nekslag,

d.i. een slag in den nek (eig. van wild), mnl. halsslach; bepaaldelijk een die den dood tengevolge heeft, de doodslag; meestal fig. eene gebeurtenis, eene handeling, waardoor een eind aan iets gemaakt wordt, die iemand ruineert, te gronde richt, hem den nek, den hals breekt¹⁾, hem nekt; vgl. Harreb. II, 119: Hij geeft hem den nekslag; Ndl. Wdb. IX, 1820; Afrik. iemand'n nekslag ge; hd. einem das Genick brechen; zie n^o. 408; 657 en vgl. Tuerlinckx, 670: Inne slag in 't vas (nekspier, hals), een genadeslag.

1) Ndl. Wdb. III, 1231; V, 1661-1662; IX, 1820; fr. rompre le cou à qqn; eng. to break the neck of on affair, iets verijdelen; hd. das bricht ihm das Genick; De Brune, Bank, I, 158; 270 en Halma, 378: Die handel zal hem den nek breeken, ce négoce le ruinera. In de 18de eeuw ook: iemand den bek breken, evenals er den bek of den gaper (= leven) bij inschieten; zie Ndl. Wdb. I, 1741; Afrik. iemand die nek breek.