Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden

1748. Een overvlieger.

Een in de late middeleeuwen bij Froissart I, 65 voorkomende benaming van iemand, die boven anderen uitmunt²⁾. Zie ook Kiliaen: Overvliegher, perceler, velox et agilis supra modum: strenuus in primis; Plantijn: Een overvlieger, un voleur, qui vole de vistesse, homme habile; Sart. I, 9, 89: Ghy sult een overvlieger werden, evades in virum praecellentem et eximium; De Brune, Bank. II, 186; Halma, 490: Overvlieger, een uitsteekend man in eenige kunst; Sewel, 624; Ndl. Wdb. XI, 2170; Schuerm. Bijv. 250 a: overvlieger, die gemakkelijk leert; oostfri. aferflêger; fri. oerfleaner, oerfljugger. Vgl. ook het 17^de-eeuwsche syn. overkijker en ons hoogvlieger, gewoonlijk in de uitdr. hij is geen hoogvlieger, hij timmert niet hoog³⁾.

2) Bij Froissart in het slechte; aldaar beteekent het volgens Mnl. Wdb. V, 2327 waarschijnlijk belhamel; in de 16de eeuw komt het eveneens in eene ongunstige beteekenis voor, namelijk in die van bedrieger, wellusteling (zie Taal- en Letterbode IV, 214; Oudemans V, 532).

3) Een hoogvlieger is eigenlijk een soort (tamme) duif, die zeer hoog vliegt; in Zuid-Nederland ook een leeuwerik (Schuermans, 193; Bijv. 126).