Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden

1880. Op zijn praatstoel zitten.

‘Dit zegt men van een praatvaêr, die als op een gemakkelijk stoeltje, of klapbankje, aan 't vertellen geraakt is’ (Tuinman I, 195); in de Zaanstreek en elders: op zijn lulstoel zitten of ook zijn lulsokken aanhebben (Boekenoogen, 598). Zie Van Effen, Spect. V, 214; VIII, 187; Br. v. Abr. Bl. I, 191 en vgl. Hooft, Brieven III, 422: Als jck op mijn revelstoel coom; J.v. Heemskerk, Arcadia, 66: Dat wy soo wel konden t'saamen kouten, als of wy op een praat-stoel daer toe geseten hadden. Bij Huygens, Hofwyck 359: De prate-banck, van zoden daer geplantt. In het mnl. op sinen clapstoel sitten¹⁾; ook was toen in denzelfden zin clapbanc bekend, dat in dial. nog voorkomt (Harreb. I, 31). In het fri. op 'e praetstoel sitte; in de Bommelerwaard op zənən pretterstoel zittə (V.d. Water, 120); Maastricht: op zene klapstool zitte (Breuls, 86).

1) Mnl. Wdb.III, 1482.