Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden

1983. Scharminkel (Scherminkel),

vooral magere scharminkel of scherminkel, een sedert de 17^de eeuw¹⁾ voorkomende scheldnaam voor iemand, die zeer mager is. Men meent het voor eene volksetymologische verbastering te moeten houden van het mnl. siminkel, simminkel, scimminkel, bij Kil. scheminkel, verkleinwoord van simme, lat. simia, d.i. aap, spook, geraamte²⁾. Voor Zuid-Nederland vergelijke men De Bo, 988; Schuermans, Bijv. 285: schermik, scharmik, schormik; schominkel, schaminkel, scheminkel, scherminkel, aap (De Bo, 1001); Antw. Idiot. 1073: scherminkel, schraminkel, oud en mager wijfken; Tuerlinckx, 566: schraminkel, mank, sukkelachtig.

1) Zie Plaiz. Kyv. (anno 1695), bl. 5: Een mageren scherminkel.

2) Zie Mnl. Wdb. VII, 422; Franck-v. Wijk, 557; Vercoullie, 249; Taal en Letteren, 1894, bl. 184; Ndl. Wdb. XIV, 285; Kluge, Nominale Stammbildungslehre, 2de dr. § 63; Deutsche Wortf. IX, 270-282; X, 253-256.