Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden

2089. Geen snars (of sners),

d.i. geen zier, hoegenaamd niets. Men houdt dit znw. voor eene afleiding van het wkw. snarren (snerren, snirren), hd. schnarren, een hard en krassend geluid maken; het komt in de 17^de eeuw naast snirs meermalen voor in den zin van een snelle beweging in: een beker met een snars (in een teug, in een veeg) uitvegen (uitdrinken); vgl. Westerbaen I, 532: Hy dronck de klyster in zu einer snars und snirs¹⁾. Bij overdracht ook voor de teug, den dronk zelf (vgl. onze uitdr. een sners aanhebben, dronken zijn, ook: een snor aanhebben²⁾, en Van Spaan, Opkomst der Oostind. Comp. 68: s' Ontfingen dan hier voor een snars om 't hart te laven) of voor een bete, spijs; zie Langendijk, Ged. II, 118: 'k Heb zo'n honger, of ik een half talf jaar gien snars geproefd had³⁾. Vandaar kreeg ‘geen snars’ de beteekenis van hoegenaamd niets (Boekenoogen, 962; Peet, 138; Franck- v. Wijk, 630); vgl. het 17^de-eeuwsche niet een krits

1) De Jager, Lat. Versch. 462; Spaan, 24; 141; 243: Met een snipsnapsnarigheid, d i in een oogwenk.

2) C. Wildsch. I, 26: Een snor weghebben; d.i. een snee in zijn neus of zijn oor hebben, een sneê aanhebben (Harreb. II, 278); Harreb. III, VII: hij heeft een snersje weg, hij is een weinig beschonken; Tuerlinckx, 747, die een znw. zjop vermeldt, eene klanknabootsing van het drank uitgieten in den mond; de daad van drank in den mond te gieten en ook de drank zelf; vgl. een slokje en snaps, hd. Schnaps naast met een snap, in eens, met een veeg.

3) Frequ. II, 590; Antw. Idiot. 1137: snars, sners, afval van vleesch.

[p. 279]

(eig. geen kras; ndl. krats), hoegenaamd niets¹⁾ en geen klap; zie Propria Cures, XXVII, 235; Ppl. 4: Denk je dat ik d'r 'n klap van geloof?. Ook in het hd. is bekend nicht ein Schnärzchen, Schnärtzlein, dat bij Grimm IX, 1191 beschouwd wordt als een diminutief van Schnarz, schnarrender Ton, Spott²⁾. Voor bewijsplaatsen van ‘geen snars’ zie Jord. 31; Lvl. 229; Kunstl. II, 133; Nkr., IV, 22 Mei p. 4; VII, 8 Febr. p. 3; 15 Maart p. 2; Slop, 74; 166 (geen sners); De Arbeid, 21 Febr. 1914, p. 2 k. 2; 11 Maart 1914, p. 2 k. 3; 8 Juli 1914, p. 4 k. 2; 17 April 1915, p. 4 k. 1; Nkr. IX, 1 Mei p. 2: Als ik daar nou een snars van snap, laat ik mij levend villen; enz.

1) Lat. Versch. 135; zie n^o. 1274.

2) Draaijer, 37 b citeert: snats, zier, en wijst op snars, in den zin van veest (vgl. lat crepitus); dus geen snars = geen scheet (?)