d.w.z. niet kunnen zeggen waar iemand thuishoort, wie of wat hij (het) is, er geen weg mee weten. In de 18de eeuw opgeteekend bij Tuinman I, 296; II, 201: Waarom wordt gezegt, 't Is een wilde dag? Ik weet dat niet t'huis te brengen; Halma, 320: Ik weet hem niet thuis te brengen, ik kan mij niet erinneren wie hij is. Waar zal men dat te huis
[pagina 356]
[p. 356]
brengen, hoe zal men dat verklaaren? Sewel, 349: Ik weet niet waar ik hem t'huis zal brengen, waar ik hem gezien heb; Harreb. I, 343: Ik weet hem niet t'huis te brengen; fri. ik koe him net to wei bringe. Ook in Zuid-Nederland: iemand niet thuis kunnen wijzen, niet bepaald kunnen zeggen wie hij is (Antw. Idiot. 1236; Rutten, 97; Waasch Idiot. 300).
Auteursrecht onbekend