Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden

2437. Een slimme vocativus,

een slimmerd. In de 18^de eeuw komt dit voor bij Tuinman I, 215: 't Is een slimme vocativus, dit zegt men van een doortrapten loosaard; W. Leevend, V, 213: Nou, ziel, jy bent al een raare vocativus! Harreb. II, 394; hd. ein rechter Vokativus, jemand dem nicht zu trauen ist, ein durchtriebener Kerl. In het hd. komt deze benaming sedert 1654 voor (Kluge, Wtb. 477). Oorsprong onzeker¹⁾.

1) Vgl. Borchardt, 487: Der vocativus ist der Anrufefall. Bildlich meint vocativus einen, der oft in strafendem, miszbilligendem oder staunendem Sinne im Anrufefall genannt wird; V. Ginneken I, 519: De vocativus is in 't Latijn de tot roepen dienende naamval. De bedoeling is, iemand die uitlokt om aan te roepen.