Charakters en lotgevallen van Adelson, Héloïse en Elius

[p. 1]

Eerste brief.
Héloise aan Clementina.

Welk een onderscheid vriendin, tusschen myne tegenwoordige levenswys, en die waarin wy onze eerste jeugd met elkander sleeten - ons leeven vloeide toen eenvormig voort - en thans volgt het eene woelende vermaak op het ander .. Ik weet niet of wy echter niet al zoo gelukkig waren!... Maar, Mama zegt, alle dingen hebben zyn tyd en zy heeft gelyk - wy zyn nu de schooljaaren ontwassen liefste Clementina! want een meisjen van zestien jaaren begint al een plaats in de waereld te vervullen - en heeft zoo veele bezigheden dat haar geen oogenblik overblyft - bezigheden, hoor ik u zeggen, wat hebt gy dan toch te doen?... ô Veel - zeer veel! het gaat my niet als u, die op een landgoed woont met uw goede moeder - alwaar gy behalyen den dorppredikant, en den

[p. 2]

Schout niemand dan boeren rondsom u heen hebt, voor wien gy altyd genoeg gekleed zyt - als gy slechts een paar keeren de kam door uwe lange hairen haalt, uw vilte hoedje op zet, en dan met haast een jas aantrekt; gelyk dit uw geliefste kleeding, als ook de myne was: en dat gy dan met uwe natte verwaaide hairen eeven zoo gerust in huis komt - en u hier aan niet stoort... Maar, vriendin! hier zyn duizend kleinigheden, duizend gebruiken in acht te neemen, waarin myn moeder my voorgaat, en die, schoon somtyds wat lastig, echter met even zoo veel ernst door my in acht moeten genomen worden - als wy eertyds in onze school jaaren zorgvuldig waren om onze lessen te kennen; zonder dat 'er een letter aan haperde? - ook eeven zoo zorgvuldig, en nog meer, moet ik zyn, om met smaak my te kappen, om iets door myn hair te doen, of te vlechten enz, dat goed staat, om een couleur van lint te neemen, die by het kleed dat ik aantrek, welvoeglyk is. - ô! Mama verstaat zich in den hoogsten graad op die kleinigheden, welke zy zegd dat zeer belangryk zyn, daar zy het vel ophelderen - en meer glans op het gelaat verspreiden - en die ik om u de waarheid te zeggen dikwerf vergeet: - by voorbeeld, gisteren zouden wy naar een groot soupé gaan; ik had een donkere satyne japon aan - en

[p. 3]

had daar by zwarte pluimen op - wanneer ik beneden kwam, riep Mama uit: ‘Wel, louise, is u dit nu met smaakkleeden - waarom geen witte of geele pluimen opgezet? - dit staat immers veel te doodsch by den avond; ik kan my niet begrypen, hoe gy op uw school geen meer smaak gekreegen hebt - uw Mademoiselle moet wel vreeslyk styf geweest zyn - 't Is onbegryplyk, dat zy u de schakeering der couleuren niet geleerd heeft. - Ik zweeg, en moest my getroosten weder naar boven te gaan - en andere pluimen op te zetten.’

De volgenden dag, zouden wy naar den Schouwburg gaan - en vermids ik niet veel lust had om ander goed te krygen - dacht ik, ik zal nu maar weer het eigen pakjen aandoen van den voorigen dag - ik kleedde my schielyk en liep op myn teenen de trap af, om Mama te verrasschen dat ik zoo spoedig klaar was: want zy was een uur voor my naar boven gegaan - maar zoo als zy my binnen zag komen, riep zy uit: ‘Maar louise! zou het nu toch geen schande zyn, dat gy zoo in het eigen kleed van gisteren uit zou gaan! Mevrouw L.... en Mevrouw H.... zullen waarschynlyk in den Schouwburg zyn, en zou het niet staan als of gy geen andere klederen had. Waarom neemt gy geen voorbeeld aan my - gisteren had ik immers

[p. 4]

een zwarte zyde japon aan, en nu, om een contrast te maaken, heb ik een roozenkleurde aangetrokken.’ Myn hemel! Mama riep ik uit, alles lag 'er nog zoo van gisteren - en nu dacht ik, was het maar het beste om alles zoo maar aan te trekken: ‘foei, dit zou onvoegzaam zyn,’ hernam zy - en myn lieve clementina! Ik moest my geheel gaan verkleeden.

Toen ik afkwam zei mama, zie zoo, nu schakeeren onze klederen goed by elkander - gy moet hier op altyd acht geeven.... ‘Ik vrees, andwoorde ik, dat ik die kunst nooit recht leeren zal: gy zult wel, myn kind, maar gy moet 'er u meer op toeleggen - want dit is eene zeer noodzaaklyke vereischte voor een meisjen dat bestemd is om in de groote waereld te verschynen...’

Gy ziet dus vriendin, dat ik zeer veele bezigheden heb, om op dit alles acht te geeven.... Ik wilde u nog schryven hoe ik my in den Schouwburg vermaakt had - maar gy ziet dat dit reeds een geheele bries is - ik wil uw' aandacht niet meer vermoeijen, en 't is ook tyd, om myn brief naar de post te zenden - geloof my altyd oprecht.

Uwe vriendin,

héloise.