|
| |
| |
| |
Zeghen-reym
Over den verhopten Vrede, door stilstant van wapenen verwacht tusschen de kroonen van Spagnien, en Vranckryck.
Wat voor blyschap, wat voor wonder,
Hoort-men door het gantsche-landt,
Sou den krygh wel gaen ten onder,
Door een vasten vred' bestant?
Naer dat ick het volck hoor raesen,
'tScheynt dat Fama uyt de locht,
Ons de tydingh uyt komt blaesen,
Dat den Peys sal zyn vol-broght.
Al de Boeren van ons Landen,
Roepen van des morghens vroegh,
| |
| |
Vrinden, Mars die moet in banden,
Voeght u wacker aen de ploegh.
Daer en is niet meer te sorghen,
Dat den krygh ons plaghen sal,
Want ick hoorden heden morghen,
Wat den krygh verjaghen sal.
'tIs van on-langhs al besloten.
Dat den Franschen Lelie-vorst,
Met een liefde wirt begoten,
Die naer 'tbloet van Spagnien dorst.
Mars moet immers nu gaen slaepen,
Als dit wichtjen voert de wapen,
En als Venus voert den schilt.
| |
| |
Men sal niet meer bloet vergieten,
'tSal op ander voeten gaen,
Volle vloeden sullen vlieten,
Van den Frans, en Spaenschen traen.
Al 'tghetuygh van de Soldaeten,
Moet ghebraght zyn in de Smis,
Men sal't al hersmeden laeten,
Tot de keucken voor den dis.
Al de Vendels, en Bannieren,
Die nu vlieghen in den streyt,
Sal-men gaen voor laeckens vieren,
Om op 'tbedt te zyn gheleyt.
Mits den jonghen Franschen Koningh,
Wenscht 'tom-helsen syn vrindin,
| |
| |
Schenckt den Leeuw-vorst tot verschooningh,
Hem syn kint voor Koningin.
Heeft de liefde konnen praemen,
Dat den Haen vlyt een Leeuwin,
Soo sal oock den peys versaemen,
Beyd' hun kroonen eens van sin.
Merckt hoe Godt wilt laeten scheynen,
Dat den Leeuw verquicken moet,
Mits dat d' Indiaensche meynen,
Door een tycken gouden Vloet,
Zyn ghehaest in Spaignaers landen,
Recht om dat hy thoonen sou,
Dat hy met vergulde banden,
Binden kan syns Dochters trou,
| |
| |
Wordt dan niet des Heeren zeghen,
Over 'tChristenryck ghestort,
Als 'tlandt met een gulden reghen,
Peys, en trouw, ghezeghent wort?
Borghers, Koop-mans, lien van konsten,
Werck, en winst, konst-gheestigheyt,
Laet die strecken tot de jonste,
Van het Landts welvaerentheyt.
Princen, Graven wiens landen;
Door den oorlogh zyn vernielt,
Laet de wapens: kust u handen,
Voor den vrede neder-knielt.
Gaet op Sloten, en u Hoeven,
Pluckt Olyven, vrede kruyt,
| |
| |
Lauren, Myrtus sal behoeven,
Voor den Bruygom, ende Bruyt,
Die wy met den Vré verkopen,
Door 'tbesluyten van de trouw,
Laet u schatten bersten open,
Konighs Kint, wordt Koninghs Vrouw.
Dit is't hopen van ons wenschen,
Daer-om bidden wy den Heer,
Dat door vrede by de menschen,
Al het suer in't soet verkeer.
Vrinden onsen wensch, is vreden, Moeselt dan met vrolyckheden,
Ontfangt Suetmans sangh met groet, denckt dat 'tsuer verkeert in't soet.
Eynde.
|
|
Auteursrechtvrij