Logo DBNL
Innerlycke ziel-tochten op 't H. Avontmaal en andere voorvallende gelegentheden (1673)

Innerlycke ziel-tochten op 't H. Avontmaal en andere voorvallende gelegentheden

(1673)–Hieronymus Sweerts–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Ziel-verwondering over de Goddelijcke liefde.

 
+HOe vriendelijk, ô Godt, is nu mijn ziel onthaalt!
 
+ 'k Ben, als een Jonathan, door uwe honigraten
 
Verquikt, en recht gesterkt. Mijn geest is uytgelaten,
 
Om dat uw hemel-heyl is in mijn ziel gedaalt.
 
 
 
'k Bekenn', ô goede Godt, en roeme sonder endt,
 
Dat ik aan 't liefde-maal mijns Heylands heb gezeten,
 
+ En daar het Eng'le-broot, 't verborgen Man gegeten,
 
+Dat niemant, als die 't krijgt, ten vollen eert en kent.
 
 
 
+En gy, ô Levens-vorst, ô Wonderlijke Godt,
 
+ Hoe diep drukt gy uw macht in mijn amechte ziele!
 
+ Ik vreesd' uw toorne-vyer zou my, na schult, vernielen,
 
+En ziet, uw liefde schenkt my 't allerhoogste lot.
 
 
 
+Wat soud'er langer zijn dat voorts mijn ziel begeert,
 
+ Als dat ik eeuwig dank mijn groote Zaligmaker,
 
+ En eyndloos poog te zijn mijn eygen-selfs-versaker,
 
+Ja alles haat' en vloek wat u niet lieft en eert.
 
 
 
+Och Jesu, stort in my so veel genaed' en deugt,
 
+ Dat ik in 't Engle-school gedurig mach verkeeren,
 
En daar de wonderen van uwe liefde leeren,
 
Op dat uw lijden my leydt tot de hoogste vreugt.
 
 
 
+'k Bekenn', als ik, ô Godt, uw liefde recht bedenk,
 
Mijn ziel is gantsch verbaast en spoorloos opgetogen,
 
+ Wijl ik de liefde-straal der Vryheyt zie voor oogen,
 
Die van all' eeuwigheyt ons baarde dat geschenk.
 
 
 
Want als gy, groote Godt, het scheppen had in 't zin,
 
+ Wist gy hoe swak den mensch sou wesen in 't vermogen:
 
+ Dies toonde gy uw liefd' en eeuwig mededogen,
 
Eer dat het sterflik zaat had' weezen of begin;
 
+Gy naamt een vast besluyt om uw Geliefde Zoon,
 
+ Ter tijt van u bestemt, in 't vleesch te openbaren;
 
+ Op dat also de schult der armste schuldenaren
 
Mocht vry gesproken zijn ter rechtbank van uw throon.
 
 
 
+En Jesus, die met u gelijcke Majesteyt
 
Van eeuwigheyt bezat, is so van liefd' ontsteken
 
Dat uyt sijn heyl'ge mont dees goude spreuk quam breken,
 
+Tot uwen wil' ô Godt is al mijn lust bereyt.
 
 
 
O Vader, ik verdrenk in dese liefde-bron.
 
Ach Jesu, al mijn heyl, waar sal ik d' oorsaak vinden,
 
+ Dat u het liefde-vyer so krachtig doet verslinden,
 
Daar doch het zondig volk u niet vergelden kon!
 
 
 
+Gy hebt d' elende van uw schepsel aangemerkt.
 
+ En schoon 't uw vyand was, noch dacht gy tot haar vrede;
 
+ En dese liefde trok u uyt den throon beneden,
 
+Daar gy, in hellen-angst, haar zaligheyt bewerkt.
 
 
 
Mijn Jesu, hoe doorboort my deez' uw liefdestraal!
 
+ Geef dat ik u mijn hert tot wederliefde schenke,
 
+ En laat my sonder eynd' uw goetheyt overdencken,
 
Hoewel 't een doolhof is daar in ik steeds verdwaal.
 
 
 
+Want Jesu so ik slechts op uw geboorte let,
 
+ Ik sie den Schepper in sijn schepsel opgesloten.
 
+ De Vorst der eeuwigheyt wort een der tijtgenoten;
 
+Ja wort een man van smert, een worm, een knecht, een slet.
 
 
 
+Noch is 't u niet genoeg, ô mijn verliefde Godt!
 
+ Gy wilt, om onsent will', uyt enckle liefde sterven;
 
+ Ja selfs de gulle gunst van uwen Vader derven,
 
+Om dat de hel en doot sou hol zijn en in slot.
 
+Doch eer de toorne-vloet van den vergrimden Godt
 
+ U slingerd' over 't hooft, en gy van hier soudt scheyden,
 
+ Doet gy het Liefde-maal, 't Gedenk-feeest, noch bereyden,
 
+Daar gy hadt na verlangt, alleen om ons genot.
 
 
 
Hier is uw min so teer, dat gy niet scheyden kondt
 
+ Voor gy u in ons hert doet wonderlijk begraven;
 
+ Dies geeft g' uw vleesch tot spijse, uw bloet om ons te laven,
 
+En hecht so aan onz' ziel de zegel van 't Verbont.
 
 
 
O groote Pellikaan, 'k zie m' aan uw' liefde blint!
 
+ Gy spijsd' eens met vijf bro'on ontrent vijf duysent menschen,
 
+ Nu spijst gy al het heyr die 't broot des levens wenschen,
 
+Aan welk getal geen mensch begin of eynde vint.
 
 
 
+Mijn Jesus, gy hebt my ook aan dien disch verzaat,
 
+ En ik hebb' in mijn ziel uw liefde-werk gevonden;
 
+ Dies dank ik u, mijn Godt; en wil de doot verkonden
 
+Van u, ô heylig Lam, dat na de slachtbank gaat.
 
 
 
+Mijn ziel die oogt u na: maar, Jesu, yder tredt
 
Die gy nu verder gaat, zijn enckle liefde-treden;
 
+ Dit dringt u na den hof, dit dwingt u tot gebeden,
 
+Waar van den hemel beeft, en d' aarde zich ontset.
 
 
 
+Gy, die van 't Eng'le heyr wort heylig aangebeen,
 
+ Die zien ik hier in 't stof, gelijk een aardworm, wroeten,
 
+ Uw aansicht, daar de zon en maan voor swijmen moeten,
 
+Daar langs druypt bloedig sweet, by groote droppels, heen.
 
 
 
+Ja Jesu, 'k sie gy gaat uw beulen te gemoet.
 
+ Men bindt u als een boef: maar 't zijn uw liefde-zeelen.
 
+ Men sleept u voor 't Gericht: doch om ons mee te deelen
 
+De vryspraak die onz' ziel in Godts gericht behoet.
 
Verliefde Jesus, sal 't noch verder moeten gaan?
 
Is 't niet genoeg gestreen? wilt gy noch meer verdragen?
 
+ Gy zijt veracht, bespot, gebonden en geslagen;
 
En is den grammen Godt hier door noch niet voldaan?
 
 
 
+Och Godt hoe lieft gy ons! Mijn Jesus, 'k sie gy gaat
 
+ En buygt u onder 't kruys, om mijne schult te dragen.
 
+ Ja 'k zie u opgehijst, en hoor de spijckers jagen
 
+Door uw verliefde leen, die men aan 't dwershout slaat.
 
 
 
En laas, dit tafereel is noch niet uytgesien.
 
+ Gy klaagt van liefde-dorst: men laaft u; maar met galle.
 
+ En schoon de smert en smaat u komt so hardt te vallen,
 
+Noch bidt gy voor het volk die u dit leet aanbien.
 
 
 
Ja 'k zie, Heer Jesu, eer dat gy den doodsnik geeft,
 
+ Gy schenkt uw Koninkrijk aan een der moordenaren.
 
Uw liefde laat sijn ziel ten Paradijse varen,
 
+Op dat geen zondaar schrick', die boet' en hope heeft.
 
 
 
Maar ach hoe wort uw liefd' beoorlogt, lieve Heer!
 
+ Uw angst die neemt vast toe. Gy schreeuwt, en 't kan niet baten,
 
Mijn Godt! mijn Godt, waarom hebt gy my nu verlaten?
 
+En dus volbrengt gy 't al, en buygt het hooft ter neer.
 
 
 
+O Godt, wat liefd' is dit? O Vader, hoe kan 't zijn,
 
Dat gy so hoog en dier ons wilt tot kind'ren maken,
 
+ Daar wy in al ons doen u tergen en versaken,
 
+Ja leven liefdeloos met herten vol fenijn!
 
 
 
+Waar berg ik my van schaamt', dat ik door mijne schult
 
+ De Prins der heerlikheyt so groulik heb doen lijden?
 
+ Dat ik de Vrede-vorst ons doe de hel bestrijden,
 
+Tot dat mijn trouwe Borg het alles heeft vervult.
 
 
 
+O alvoldoende Godt! O eeuwig liefde-beelt,
 
+ O gever van mijn heyl, beschermer van mijn leven,
 
+ Kom sterk my, dat ik u kan wederliefde geven,
 
+En dat my dit gewin steeds in gedachten speelt.
 
+Och laat uw liefd' altijt in mijn gedachten zijn,
 
+ En doet de werelt-min als sneeuw en was verteeren:
 
+ Zo sal ik tot den eynd' niet wenschen of begeeren
 
+Als den gekruysten Godt, mijn ziele-medicijn.
 
 
 
Ja laat my zijn een walg wie u niet aan en kleeft;
 
+ Maar boet een vyerig vyer in mijn verdoofde sinnen,
 
+ Dat al mijn pogen zy, u, Jesu, te beminnen,
 
+Dewijl hy is vervloekt die u niet lief en heeft.
 
 
 
+Mijn Godt, gy die my verlost hebt en bevrijt,
 
+ Och laat uw liefd' altijt my troosten en verblijden;
 
+ En leer my door uw kruys de werelt so bestrijden,
 
+Dat ik eens triomfeer daar gy, mijn Losser zijt.

Vorige Volgende