Het vierde deel vande tragische of claechlijcke historien

[fol. *3v]

Sonnet.

Gelijck de stem tot spreecken nodich past,
Soo nodich moet de rijm tot singhen wesen.
Garbrande ghy betoont dat ghy in desen
Met yver-lust dees saeck hebt aenghetast.

Of hebt ghy't redenrycken dan soo vast,
Soo zyt ghy waerdich boven veel ghepresen:
VVerwonder my soo dickwils als ick't leese,
Ghy hebt voorwaer de Taelder veel ontlast.

O gulde eeuw vruchtbaer van veel Poeten,
Ons tyt die sal geen tyt licht doen vergeten,
V naem die blyft 't zy wat van outheyt slyt;

Ick kan't aen ons Voor-Ouders wel afmeten,
Men sal soo langh noch van Garbrande weten,
Als nae syn doodt de tyt sal heten tyt.

Waare liefde blijft.