Devote oeffeninghe op de vijf lettere van de soete ende alderheylichste namen Iesus ende Maria

[p. 123]

De seven Psalmen der Penitentie.

Dese seven Psalmen der Penitentie, van den Conincklijcken Propheet David, zyn seer saelich te lesen alle daghen. Hoe weerdich die geweest zyn aen S. Augustijn verhaelt Possidonius: Dat hy in de leste dagen zyns levens die dede schryven ende hangen rontsom zyn Koetse, die selve lesende met uytgestorte tranen. Aenghesien wy daghelycks sondighen, en sullen wy niet (seydt S. Gregorius) laten daghelycks den Heere met Penitentie te versoenen, den Hemel wederom te verblyden.

[p. 124]

Antiphone. En zijt, o Heere, onser misdaden niet gedachtich, ende ooc niet van onse Ouders, ende en neemt geen wrake van onse sonden.

I. Psalmus 6. Domine ne in furore.

Heere in uwe verbolghentheydt en straft my niet: noch in uwe gramschap en kastijt my niet.

Ontfermt u mijnder Heere, want ick kranck ben: gheneest my Heere, want alle mijne beenderen zijn gheheel ontstelt.

Ende mijne ziele is seer beroert: maer ghy Heere, hoe langhe?

Wordt omghekeerdt Heere, ende verlost mijne ziele: om uwe bermherticheydt maeckt my salich.

Want daer en is niemandt in de doot die ws gedachtich is: ende wie sal u in de helle belijden?

[p. 125]

Ick hebbe ghearbeydt in mijne suchtinghe, ick sal alle nachten mijn bedde wasschen: met mijne traenen sal ick mijne rust-plaetse begieten.

Mijne ooge is van de verbolgentheydt verslaghen: ick ben onder alle mijne vyanden veroudert.

Gaet wech van my alle die boosheyt werckt: want de Heere heeft de stemme mijns weenens ghehoort.

Den Heere heeft mijn oodtmoedich bidden verhoort: den Heere heeft mijn ghebedt ontfanghen.

Laet alle mijne vyanden beschaemt worden, ende seer krachtelijck ontstelt, laetse bekeert worden, ende seer haestelijck henlieden schamen.

Glorie zy den Vader, ende den Sone, ende den heylighen Gheest.

Ghelijck het was inden beginne, ende nu, ende altijdt: ende in de eeuwicheyden der eeuwen sal wesen, Amen.