Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 1

[p. 70]

De vlinder.

‘Min my toch, betoovrend meisje!’

Zeî Amint, op tedren toon,

Tot bekoorlyke Amarillis:

Koelheid past niet aan uw schoon.

Alles mint en ziet zich minnen,

Alles wat men leven ziet;

Gy alleen slechts kent geen liefde,

My alleen slechts mint men niet.

[p. 71]

 

‘Zie deez' vlinder op dit roosje,

 

Zie hoe kuscht hy 't keer op keer!

 

Zie hoe mint hy! ik, myn dierbre!

 

Ik bemin u even teêr.’

 

 

 

Naauw had hy dees taal gesproken

 

Of de vlinder, wuft van zin,

 

Zet zich op een ander bloempje

 

En hy bied dit straks zyn min.

 

 

 

‘Zie’, dus sprak thans 't aartig meisje:

 

Zie hoe trouw de vlinder mint!

 

Uwe liefde is als de zyne,

 

Ook uw trouw, myn waarde vrind!

 

 

 

Streelt een meisje slechts uwe oogen,

 

Daadlyk bied gy haar uw min;

 

Doch verrukt u weêr eene andre,

 

Deze is weêr uw zielsvrindin.

 

 

[p. 72]

 

‘Dus bemint gy, jongelingen!

 

Daar elk meisje uw oog bekoort,

 

Vliegt gy met uw liefde en eeden

 

Even als de vlinder voort.’