Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 2

[p. 27]

De beeldtenis myner geliefde.

't Meisje, dat ik teder min,

Is betoovrend schoon;

't Reinst en ongeveinsd gemoed

Spreid haar leest ten toon;

Oogen, waar gulhartigheid

In geschreven staat,

Tolken van hare eedle ziel,

Sieren haar gelaat.

[p. 28]

 

Haar aanloklyk schoone mond

 

Slaakt het zoetst geluid;

 

En alleen de taal van 't hart

 

Boezemt ze altoos uit.

 

't Is een schuldelooze lagch,

 

Die haar aanzigt siert,

 

Waar de bruine lok, rondöm,

 

Fraai en dartlend zwiert.

 

Als zich eens myn gretig oog

 

Hals- en borstwaarts keert,

 

Trest een boezem myn gezigt,

 

Die 't albast trotseert.

 

Onder deze schoone borst

 

Slaat een teder hart,

 

Hoogst gevoelig voor de deugd

 

En voor 's naasten smart.

 

't Is in haar dat ik, vereend,

 

Deugd en schoonheid vind;

 

Doch, 't geen 't meest me in haar bekoort,

 

Is, dat zy my mint.