Samle fersen (= Verzamelde gedichten)

Teroele

Lyts tsjerkhôf, grien tropke beammen,
Ald plakje, do hillige grûn,
Wat leiste dêr stil oan dyn marke,
Sa stil yn 'e goudene jûn!

De wrâld is sa wiid om dy hinne
En de himel sa heech en sa fier
En alles is krekt as foar ieuwen,
Doe't hjir ús wenplak wie.

Hjir het de foarfaar bodde
Sa swier foar it deistige brea.
Har swit dripte del op dy greiden,
Har hiele wrâld wie dit gea.

Dêr ûnder 't gerûs fan dy beammen
Dêr brocht men har te hôf;
Dêr ûnder dy sliepende blommen
Leit har fermôge stôf.

[p. 330]

 

aant.

 

No iepent myn hert him foar tinzen

 

Oan dea en ivichheid -

 

Dêr slacht de wyn yn it skipke,

 

Dat op my te wachtsjen leit.

 

 

 

Farwol dan, frede der deaden!

 

't Lûkt my wer yn 'e striid.

 

It is in nocht om te libjen

 

Yn ús grutte, moaie tiid!